صندلی با عنوان “چوب مایع”

صندلی zartan طراحی شده توسط فیلیپ استارک با کمک eugeni quitllet ، یک نگرش جدید در طراحی محصولات صنعتی در دوره فرا-پلاستیک (post-plastic era) هاست. در این روش جدید، از پودر چوب (استخراج شده از تکه ها چوب lignin) که با موادی دیگر مانند فیبر، واکس یا روغن ماهی مخلوط شده، یک ترکیب جدید غیر سمی (مضر)، جایگزین فراورده های نفتی، تولید می شود. این ترکیب جدید تحت فشار زیاد، مانند پلاستیک های ذوب شده رفتار می کند و این امکان را می دهد که از طریق نازل به داخل قالب تزریق شود.

فیلیپ استارک در مصاحبه با دیزاین بوم در رابطه با این طرح شرح می دهد:
“پلاستیک ها مواد غیر قابل بازیافتند که حاوی مواد سمی و سرطانزا هستند. این ترکیبات از پایه مواد نفتی حاصل می شوند که خود جزو انرژی های تجدید پذیر در کوتاه مدت نیستند.
برای این طرح ۵ شکل نهایی در نظر گرفته شده، بامبو – کتان – کنف – الیاف کلفت و rattan . این تکنولوژی جدید تجربه ایست از بکارگیری مواد طبیعی و کمک به دریافت بهتر ما از این مواد برای ساخت آینده.”

وی ادامه می دهد: “طراحان جوان می بایستی بدانند که طراحی (صنعتی) فقط هنر خالص یا طراحی مد نیست. طرح های آنها می بایستی بهترین راه حل ها برای مشکلات باشد. در بخش سیاسی،هدف ما طراحان، فائق آمدن بر زایعات محصولات و شناخت اشتباهات می باشد.”

“ما (انسان) غنی بودیم- با گذشت زمان فقیرتر شدیم. بزرگی و شأنمان کجا رفته؟”

“ما تا حد امکان در این زمانه (دوره فرا-پلاستیک) می بایستی کمتر مضر باشیم و این در حالی است که در این دوران حتی استفاده از پلاستیک های زیستی (bioplastic) نوعی گناه انسانی تلقی می گردد. ما (طراحان) می بایستی به درایت خود اطمینان داشته باشیم.”

منبع