میکروچیپ ها به دلیل بسیار مهمی از سیلیکون و پلاستیک ساخته می شوند: کنترل آسان و مطمئن برای اینکه هر جزء دقیقا همانند جزء دیگر باشد. اما دکتر Jean-Baptiste Labrune فکر می کند که مدارات الکترونیکی میتوانند بر روی مواد نرمتر مانند چوب نیز ساخته شوند. او این مواد را “Orgatronics” می نامد. Orgatronicsها مبدلها و میکروکنترلرها را با مواد آلی ترکیب کرده برای اینکه یک ترکیب دیجیتال / مواد طبیعی، بسازند که با طبیعت در همزیستی باشد.
دکتر Labrune آزمایش های خود را برروی تطبیق تابعیت دوگانه، در دنیای فیزیکی و دیجیتالی در آزمایشگاه رسانه ای MIT شروع کرد. او می گوید: “اگر مدارهای الکتریکی را بر روی مواد آلی سوار کنیم، آنها می توانند با توجه به محیط زیست شان و قابلیت های آن ماده واکنش های جدیدی را به عرصه ی نمایش بگذارند.
این chipهای چوبی که با لیزر حک شده واقعاً کار میکنند
تلاش های Labrune در امتداد رویای “internet of things” است: دنیایی که در آن همه ی اشیای فیزیکی در یک شبکه هوشمند دیجیتال به هم متصل هستند، درست مثل اتصال و ارتباط اسناد و لینک ها در گوگل. نمونه معمول برای “internet of things” وسایل متنوع آشپزخانه اند که از طریق تگ های RFID به هم در یک شبکه مرتبط شده اند. اما چه می شد اگر “همه این چیزهای هوشمند” به طور طبیعی تری مانند یک اکوسیستم در یک باغ گیاه شناسی با هم مرتبط می شدند!؟
مطمئنا هیچ کس نمی خواهد تکه های زشت پلاستیکی آویزان به گلها را در یک پارک ببیند. درحال حاضرorgatronics در مراحل خام و نخستین خود هستند اما در آینده نقش مهمی را در یکپارچگی بهتر دنیای دیجیتال و طبیعت بازی خواهند کرد. علاوه بر این، orgatronics حتی لازم نیست که دائمی باشند: ” امکان دیگر، توانایی ایجاد فرآیندها و یا ماشین هایی است که با محیط طبیعی ادغام می شوند، اما سپس عقب نشینی کرده، و اجازه می دهند که عناصر طبیعی ویژگی های مصنوعی و هوشمند آنها را تسخیر کنند، کل این مجموعه تحت کنترل قوانین انسانی کار می کنند.
دست کم، این نوآوری می تواند راه حلی جذاب برای رفع مشکل زباله های الکترونیکی باشد.