بانک مقالات اخبار و رویدادهای طراحی صنعتی طراحی صنعتی ایرانی
در یکی از کتب پایه مهندسی مکانیک یک جمله معروف وجود دارد و آن این است که “ یک کارگر در مدت ۸ ساعت کار خود در حدود ۷۵ وات انرژی الکتریکی تولید می‌کند. ” از یک سو می‌توان این جمله را به طور منفی تفسیر کرد و گفت که ما در عصری زندگی می‌کنیم که اکثر محصولاتی که به طور روزمره استفاده می‌کنیم بر روی خطوط سرهم بندی محصول ساخته شده اند، جایی که در آن با کارگران همچون ماشین رفتار می شود و تنها تفاوت آنها با ربات‌های مونتاژ محصول در این است که باطری آنها از گوشت و خون است.
اما از سوی دیگر باید اذعان کرد که تولید الکتریسیته توسط انسان روند بسیار زیبا‌ای بوده و می‌توان با آن چیزهایی زیبا و در عین حال عجیبی خلق کرد. در همین راستا تصور کنید که چه کار‌هایی می‌توان با انرژی الکتریکی کارگرانی که در یک خط تولید و مونتاژ کار می کنند انجام داد؟
این ایده اصلی پروژه ۷۵ وات بود که توسط استودیو Cohen Van Balen در لندن به اجرا در آمد.
دو طراح این استودیو سال ها است که در دوران کشمکش‌های بین تکنولوژی و بیولوژی مشغول به ابداع و نوآوری هستند و بر روی پروژه‌‌های همچون طراحی اعضا مصنوعی بدن که با هم مرتبط هستند، یا کبوتر‌هایی که می تواند در طی یک پروسه، صابون تولید کنند و از این قبیل پروژه‌ها کار می کنند. اما در پروژه ۷۵ وات، این دو طراح تصمیم گرفتند که بعد دیگری از درگیری‌ها بین این دو زمینه را بررسی کنند به ویژه در شرایطی که محصولات به طور انبوه تولید می شوند.
در این پروژه یک محصولی که هیچ کاربرد خاصی نداشت برای مونتاژ به طور انبوه طراحی شد. اگرچه این محصول هیچ کابرد خاصی نداشت ولی دارای یک هدف ویژه بود. این محصول طوری طراحی شد که هر مرحله مونتاژ آن کارگران را به انجام یک حرکت خاص وا می داشت و در مجموع یک رقص گروهی را در امتداد خط تولید به وجود می آورد. در حقیقت رقص گروهی کارگران خط تولید کاربرد نهایی این محصول است. همانطور که این محصول در خط تولید جلو می رود هریک از کارگران باید یک حرکت دقیق، تکراری، و مقطع را انجام بدهد که در نتیجه مبدل به یک رقص گروهی شده که به صورت الکتریکی شارژ می شود.
این پروژه در کارخانه Thermopot در چین در طی ۳ روز فیلمبرداری شد و ۱۵ کارگر واقعی در آن به مونتاژ این محصول پرداختند.
طراحان پروژه می‌گویند، از آن جائی که هر دقیقه در تولید انبوه ارزش مالی بسیار بالایی برای کارخانه دارد، بسیار سخت بود که بتوان کسی را پیدا کرد که با این پروژه همکاری کند. وی در ادامه می گوید که اما بعد از شرکت در چند مراسم شام سنتی چینی، بالاخره توانستند شریکی را برای اجرای این پروژه پیدا کنند.
یکی از طراحانان می گوید که اگرچه ممکن است که این پروژه به صورت منفی تفسیر شده و از آن برای انتقاد از روش‌های تولید انبوه و پائین آوردن ارزش‌های انسانی کارگران استفاده شود، اما باید به یاد داشت که هدف اصلی ۷۵ وات این موضوع نبوده است. به خاطر اینکه همان قدر که ما منتقدانی به فرهنگ تولید انبوه هستیم به همان اندازه هم خودمان با این فرهنگ درگیریم و مصرف کنندگان اصلی آن هستیم. هر یک از ما به نوعی با محصولاتی که کارخانه‌ها تولید می کنند مرتبط هستیم، و در نهایت این محصولات هستند که ما را به هم مرتبط می کنند، اما چه می شد اگر این روند همچون یک رقص گروهی طراحی شده و در عین غیرمعمول بوده، زیباتر نیز باشد.
