بانک مقالات اخبار و رویدادهای طراحی صنعتی طراحی صنعتی ایرانی
مادرانی که HIV مثبت هستند، باید بلافاصله بعد از زایمان به نوزادانشان داروهای خاصی را بدهند. اما خیلی از این مادران به ویژه در کشورهای فقیر و در حال توسعه در خانه وضع حمل می کنند و به بیمارستان نرفته که این دارو‌ها را دریافت نمایند.
گروهی از دانشجویان مهندسی پزشکی در دانشگاه Duke راه حل ایده‌آلی را برای این مشکل طراحی نمودند.
این مساله، مشکلی بسیار خطیری در کشورهای فقیر محسوب می شود. اگر مادران مبتلا به HIV بلافاصله و در طی چند روز بعد از زایمان داروهای مربوط به HIV را به نوزادان خود ندهند، امکان بسیار بالایی وجود دارد که این نوزادان نیز بهHIV مبتلا گردند.
این سوالی بود که Robert Malkin, استاد مهندسی پزشکی دانشگاه Duke به صورت یک پروژه برای دانشجویان خود مطرح کرد. این پروژه مربوط به کلاسی به نام “ طراحی برای کشورهای در حال توسعه ” می باشد. بعد از چند آزمایش و طرح‌های گوناگون، بالاخره این استاد و دانشجویانش به این فکر رسیدند که داروهای HIV را در بستههای کوچک فویلی به دست مادران برسانند که آنها بسته را به راحتی پاره کرده و دارو را در دهان نوزاد بریزند. این بسته‌ها به همان شکل بستههای سٔس گوجه هستند که در رستوران‌ها مشاهده می‌کنید.
در گذشته، محققان روش‌های دیگری را برای انتقال مقادیر پائین دارو امتحان کرده بودند، مثلا فنجان‌های کوچک و یا سرنگ‌های کوچک. ولی مشکلی که این روش‌ها داشتند یکی سختی استفاده و دیگری طول عمر پایین دارو بود که این روش‌ها را سخت و گران می‌نمود.
مقادیر عظیمی از این بسته‌ها به کشورهای مختلف فرستاده می شود. و در آنجا، بیمارستان‌های محلی از طریق سرنگ داخل این بسته‌ها را از داروهای مورد نیاز پر می کنند و سپس برای مادران مبتلا به HIV که هنوز زایمان نکرده اند می‌فرستند تا بلافاصله پس از زایمان مورد استفاده قرار بگیرد. این دانشجویان به همراه استاد‌شان این بسته‌ها را مورد آزمایش و بررسی‌های کامل قرار داده اند. به عنوان مثال اینکه چقدر نیرو لازم است که بسته پاره شود، یا اینکه چند ثانیه طول می‌کشد از لحظه‌ای که مادر بسته را بر می دارد تا لحظه‌ای که آن را پاره می‌کند، و یا اینکه چه مقدار از دارو داخل بسته خالی می شود و در نهایت چه مقدار از آن داخل دهان کودک می‌نشیند.
نتایج این آزمایش‌ها بسیار موفق بوده، و تمام مادرانی که مورد آزمایش قرار گرفته اند اظهار کرده اند که آنها استفاده از این بسته را به روشی دیگر ترجیح می دهند. این بسته‌ها ۳-۴% ارزان تر از سرنگ‌های حاوی دارو هستند. اما Malkin می‌گوید که هنوز برای کشورهای قابل توسعه کمی گران هستند. از سوی دیگر وی می‌گوید که هزینه‌های مربوط به تولید این بسته را نمی‌توان چندان کاهش داد مگر اینکه روش تولید آن را متحول نمود. و مساله دیگر جذب سرمایه گذاران برای تولید انبوه است، زیرا این سرمایه گذاری چندان سود آور نیست از آنجایی که نه مادران و نه بیمارستان‌ها در کشورهای فقیر توانایی پرداخت قیمت‌های بالا را دارند.
در حال حاضر، این گروه مبلغ ۲۵۰،۰۰۰ دلار از USAID دریافت نموده است تا این طرح را در نوامبر آینده در زامبیا پیاده کند. اما هنوز توسعه این پروژه یک سوال اساسی است . Malkin می‌گوید در حال حاضر کاملا این پروژه را به صورت آزاد در اختیار همه قرار داده است، که تولید کنندگان بتوانند از آن بهره ببرند، اما در آینده ممکن است که برای تکنولوژی آن لیسانسی تهیه کرده و از طریق فروش این لیسانس به تولید کنندگان مختلف سودی فراهم کند که از این طریق سرمایه گذاران را ترغیب نماید که در این پروژه سرمایه گذاری نمایند.
