عنوان: فرآیندهای طراحی ؛ آنچه معماران و طراحان صنعتی در حوزهی مدیریت فرایند طراحی به یکدیگر میآموزند.
موضوع: تفکر طراحی ، دانش فنی طراحی ، مدیریت فرایند طراحی
نویسنده: ویم پوئلمن و دیوید کیسون
مترجم: علیرضا اژدری، افشین اسماعیلی و حمید نقدبیشی
ناشر: کتاب وارش
توضیحات تکمیلی:
توضیح دکتر اژدری یکی از مترجمین کتاب در مورد اینکه چرا این کتاب را برای ترجمه انتخاب کرده اند:
فرض بر این است که تکنولوژی سه فرهنگ برخورد دارد : مهندسی ، معماری و دیزاین
از این زاویه، طراحی بهعنوان یک فرهنگ برخورد مستقل با فناوری به رسمیت شناخته میشود. این کتاب دو مساله را تحت بررسی دارد:
- دانش فنی مهندسی عملا در کشور نهادینه شده است (ایران رتبه سوم جهان را از نظر تعداد مهندسین داراست که ولو از نظر عددی هم که شده قابل تامل است)، دانش فنی معماری تا حدی وارد شده است و اما دانش فنی طراحی هنوز آنطور که باید و شاید در ایران نهادینه نشده و شکل نگرفته است. باور مترجمان بر این است که این کتاب گامی در مسیر ورود دانش فنی طراحی به کشور است.
- منابعی در مورد تفکر طراحی و اینکه طراحان چگونه میاندیشند به فارسی ترجمه شده است ولی نکته مهم لزوم انجام مطالعات تطبیقی بین برخورد سه فرهنگ (نامبرده) با فناوری است . بدون انجام آن مطالعات معماران، طراحان و مهندسین همدیگر را درک نکرده و یا دچار بدفهمی میشوند.
ارزش این کتاب به سبب شکل دادن به نوعی فرایند تطبیقی بین معماران و طراحان است تا به واسطه آن، هر دو شیوه بهتر شناخته شده و قابل تشخیصتر باشد.
در یک جمعبندی این کتاب دو کار میکند:
- به انتقال دانش فنی طراحی کمک میکند.
- بهواسطه مطالعه تطبیقی منطقی امکان درک معماری و طراحی از یکدیگر را فراهم میسازد.
مطالعه این کتاب به افراد زیر توصیه میشود:
- مهندسینی که میخواهند طراحی و معماری را بفهمند
- طراحان و معمارانی که نمیخواهند از مهندسی جدا شوند
- کلیه کسانی که واژه دیزاین برایشان دغدغه و مساله است
- فرهیختگانی که رشد ضریب خلاقیت در کنار ضریب هوشی برایشان مهم است.
در قسمت پشت جلد کتاب نوشته شده است:
«زندگی، یک تئاتر است»
معماران اهمیت فراوانی به صحنهسازی میدهند، طراحان صنعتی به تیر و تختههای صحنه توجه میکنند، عموم مردم با داستان سرگرم میشوند.
بیشتر افراد با این گزاره موافق هستند که معماران و مهندسان طراحی صنعتی نباید برای انسان سناریو بنویسند یا نسخه بپیچند.
اوضاعی را تصور کنید که در آن، رفتار یک بازیگر به خاطر ویژگیهای صحنه یا اجزای سازنده آن تغییر کند. برای مثال، زمانیکه قرار است بازیگر از قسمت سقف وارد صحنه شود یا پس از گذاشتن یک نقاب روی صورت خود حرف بزند، نمایشنامهنویس و بازیگر هر دو باید در جریان این رخدادها قرار بگیرند. اگر اینگونه نباشد، رخدادها منجر به پیدایش یک وضعیت غیرقابل پذیرش میشوند.
اما در زندگی واقعی، این اتفاق در هر زمانی رخ میدهد. رفتار انسان به واسطهی هنر و تاثیر طراحان و معماران تزکیه مییابد و شکل میگیرد. امروزه، نمایشنامهی زندگی تا حد زیادی به قلم معماران و طراحان نگاشته میشود. برنامهریزی شهری تعیین میکند که از نظر جغرافیایی چگونه به توزیع فعالیتهای روزانهی خود بپردازیم. طراحی مناطق مسکونی مدرن نقش در خور توجهی در تعیین شکل برقراری ارتباط ما با دیگران دارد. چگونگی طراحی مراکز خرید، تعیینکنندهی روشهای دستیابی به مواد غذایی است. طراحانِ ابزار و وسایل نقلیه تصمیم میگیرند که چگونه باید به حرکت دربیاییم و طراحان آشپزخانه نیز شکل آشپزی ما را تعیین میکنند. تمام این موارد، مرتبط با سازوارههای ترویج و انتشار فناوری هستند.
ما تا چه اندازه از جریان تکامل نمایشنامهی زندگی آگاهی داریم؟ آیا ما مثل همان قورباغههایی هستیم که در کتری هستند و آب کتری بهتدریج در حال گرم شدن است؟ طراحان چه تأثیری بر این نمایشنامهها دارند؟ آیا مفهومی در زندگی وجود دارد که معماران و طراحان صنعتی بتوانند طرحهای خود را بر مبنای آن پدید آورند؟ آیا طراحان در فرایند به کارگیری فناوریهای جدید نقش کنترلکننده دارند یا فقط «برای صنعت خودفروشی میکنند؟»
در قسمت پیشگفتار کتاب آمده است: “در نیمهی دوم دههی ۱۹۶۰، پروفسور یوست ون دن خرینتن فرصت یافت مباحثی در زمینهی برقراری روابط بین دانشگاهی برای توسعهی «تکنیکهای طراحی صنعتی» بهعنوان یکی از فرآوردههای جنبی دانشکدهی معماری مطرح کند و از همکاری دانشکدهی مهندسی مکانیک با دیگر دانشکدهها سخن به میان آورد. چند سال بعد، این دانشکده مستقل شد و نام آن به «دانشکدهی طراحی صنعتی» یا دانشکدهی مهندسی طراحی صنعتی تغییر یافت. با گذشت زمان، این دانشکدهها به شکل مستقل از یکدیگر گسترش یافتند. آنها در روند گسترش، ناکامیها و کامیابیهای بسیار داشتند. البته، مشارکت و همکاری نزدیکتر میتوانست به کارایی بیشتر و جریان علمی کارآمدتر بیانجامد. از سوی دیگر، برخی رشتههای علمی، در سازمانهای شبهگلخانهای با روندی ساده گسترش پیدا کردند.
با این حال، پس از گذشت حدود چهل سال از این ماجرا، هر دو سازمان همچنان وجه تشابهاتی دارند. اصلیترین نقطهی مشترک میان آن دو، تمرکز و تأکید بر جامعه و نقش پژوهشهای مهم در حوزهی طراحی است. شاید آنچه از این وجه تشابهات مهمتر است، حضور آثار پژوهشی طراحی و حضور طراحیپژوهی باشد که میان این دو دانشکده و در هر دوجا نقش مکمل دارد. موضوعات این پژوهش، همانند رویکردهای مرتبط، بهطور کامل در هر دانشکده، یگانه و با دیگری متفاوتاند. موضوعاتی همچون عوامل انسانی (علم ارگونومی)، روشهای پژوهش، پایداری و توسعهی پایدار، نمونههایی از موضوعات پژوهشی هستند که رویکردهای هر دانشکده در بارهی آنها با یکدیگر تفاوت دارند. در بستر این تفاوتها، میتوان شاهد بزرگترین فرصتهای همکاری بود.
گروهی متشکل از دو رئیس ارشد و چندین استاد دانشگاه از هر دو دانشکده، به بحث در زمینهی احتمالات همکاری پرداختند. نتایج این مباحثات در دسامبر سال ۲۰۰۵ در یک سمپوزیوم با دیگران به اشتراک گذاشته شد.
این نشریه، نتیجهی نخستین همایش مشترکی است که در ۶ ژوئن ۲۰۰۸ با عنوان «فرایندهای طراحی» برگزار شد. این عنوان را یک کمیتهی سازمانی متشکل از ویم پوئلمن ، دیوید کیسون ، پترا بادکه شاوب ، تیک دِ جونگ و هانا اوتنس انتخاب کرد. به باور اعضای این کمیته، مهمترین تفاوت میان رشتههای تحصیلی، چگونگی نگرش آنها به پژوهشهای مرتبط با روششناختی در فرایند طراحی است. تصمیم گرفته شد یک پژوهش مقدماتی تدارک دیده شود تا دادههای مورد نیاز برای تهیهی مقاله در اختیار کارشناسان قرار گیرد. “
فهرست:
مقدمه
پروفسور سیز دی بون
پیشگفتار
دکتر و.ای پوئلمن
فرایندهای طراحی
مقایسه میان دیدگاههای دانشگاهی و عملی
دکتر اچ. اچ. آختن
مصورسازی
اسکچینگ در این عصر دیجیتالی زنده و تندرست است
پروفسور جی. گلداشمیت
مدیریت پروژه
مدیریت پروژه و ریسک در معماری و طراحی صنعتی
پروفسور جی. دابلیو. اف. واملینک و دکتر جان. ل. هینتز
پیچیدگیهای اجتماعی
پیچیدگیهای اجتماعی در مشارکتهای حوزهی طراحی
پروفسور پی. جی. بادکهـشاوب
تصمیمگیری
طراحی مبتنی بر تصمیم
دکتر پی.پی ون لون، آر. بینکمپ، جی. برگر
انتشار فناوری و طراحی
متابولیسم دانش
دکتر و.ای پوئلمن
سخن آخر
پروفسور ای. سی. جی. ام اکهاوت
پیوست
اندیشههای سخنرانان
پروفسور تی. ام. دی جونگ
با سلام
اشتباهی در متن رخ داده است:
“توضیحات تکمیلی:
توضیح دکتر اژدری یکی از نویسندگان کتاب در مورد اینکه چرا این کتاب را برای ترجمه انتخاب کرده اند:”
دکتر اژدری نویسنده ی کتاب نیستند، یکی از مترجمین کتاب هستند که درخواست میکنم لطفا این خبر رو اصلاح کنید.