اغلب ما تمام وسایل غذاخوری خود را از مغازهها خریداری میکنیم. بعضی از ما که خیلی هنرمند هستیم ممکن است که با استفاده از هنر سفالگری چند کاسه و بشقاب برای خود بسازیم، اما هیچ کدام از ما فکر نمیکنیم که بتوان بشقابی را با استفاده از حرکت چرخشی ماشین لباس شوئی که در خانه داریم ساخت!
David Steiner دانشجوی کالج سلطنتی هنر، طی یک فرآیند تجربی تلاش دارد که یک سرویس غذا خوری کامل را فقط با استفاده از وسایلی که در خانه موجود است، بسازد.
این طراح تصمیم گرفت که حداکثر استفاده را از وسایل و همچنین المانهای معماری موجود در خانه بنماید که بتواند اجسامی مشابه اجسامی که در کارخانه تولید می شوند، را بسازد. ماشین لباس شوئی برای وی بسیار قابل توجه بود زیرا دارای حرکت چرخشی خاصی بوده و اینکه مردم فقط مدت کوتاهی از آن در طول هفته استفاده می کردند و در اکثر موارد این دستگاه عظیم الجثه بیکار یک گوشه قرار گرفته بود. بنابراین وی به این فکر افتاد یک حلقه گلدوزی را تجزیه کرده و از آن را دوباره طوری سر هم بندی نماید که بتوان از آن عنوان قاب یک قالب ریزی چرخشی داخل ماشین لباس شوئی استفاده نمود و از آن برای ساخت بشقاب و کاسه و یا چیزهای استفاده کرد.
این فقط یکی از نوآوریهای وی بود و ناگفته نماند که او از سینیهای فر، لوستر ساخته، از موتور مخلوط کن برای خراطی استفاده کرده و از موتور همزن برقی به عنوان چرخ سفالگری استفاده نموده است تا هدف خود را عملی نماید.
وی میگوید در این فرآیند، او مجبور بود خیلی از مراحل کار را چندین بار تکرار نماید که بالاخره بتواند به نتیجه دلخواه برسد و فرآیند تولید را تحت کنترل خود درآورد. به عنوان مثال وقتی وی سعی می کرد از موتور همزن به عنوان چرخ سفالگری استفاده کند متوجه شد که این موتور بسیار سریع میچرخد. پس از چند بار تجربه، وی بالاخره به این نتیجه رسید که فرآیند سفالگری را در چند مرحله انجام دهد و هر بار اجازه دهد که گل کمی خشکتر شود که از این طریق بتواند راحت تر سرعت بالای موتور را کنترل نماید.
وی میگوید در روند تولید این اجسام خانگی در خانه، تنها چیزی که بعضی وقتها ناراحتش می کرده عدم حضور دوستانش بودند که همیشه در کارگاه در هنگام کار حضور داشتند. اما وی همچنین اذعان دارد که تجربه کار به طور تنها و در یک محیط بسته نیز می تواند بعضی وقتها و برای خیلی از افراد دلپذیر باشد.
Steiner میگوید که من دلم میخواهد به مردم نشان دهم که آنها می توانند چه کارهائی را با اجسامی که در دست دارند انجام دهند. و همچین میخواهم بگویم که مردم کمی بیشتر به اجسام دور و برشان فکر کنند به جای اینکه تصور کنند که چاپ سه بعدی پاسخی برای تمام نیازهای آنها است.