این وسیله باعث حفظ حساسیت فیزیکی اعضا قطع شده می شود.
Revital Cohen, از طریق یک ایده مفهومی دستگاه پزشکی را طراحی نموده است که باعث می شود ماهیچهها در ناحیه قطع عضو خاطرات احساسات فیزیکی آن عضو را حفظ کرده و به یاد بیاورند.
اگرچه این دستگاه ممکن است که به ظاهر عجیب به نظر بیاید، اما ایده پشت آن بسیار جالب و الهام بخش است.
Cohen این دستگاه را با همکاری مرکز بازسازی مغز کمبریج در امتداد پروژه عضو مصنوعی که در حال ساخت است طراحی نموده است. بر اساس گفته طراح، تیم تحقیقاتی میتوانستند آزمایشات و تستهای گوناگونی را بر روی پروتوتایپ عضو مصنوعی انجام دهند اما وی اجازه شرکت در این آزمایشات را نداشت و مجبور بود که تنها از طریق بحث و بررسی با اعضای تیم به پرورش ایده خود بپردازد.
ایده Cohen بر این پایه استوار است که ماشینهای الکترونیکی به طور مستقیم به سیستم عصبی انسان متصل می شوند و از این طریق قادرند که عضو را تحریک کرده و یک ارتباط متقابل ایجاد کنند. عضو مصنوعی که محققان کمبریج مشغول به طراحی و ساخت آن بودند بدین صورت کار میکرد که به اعصاب عضو قطع شده اجازه می داد که دوباره در ترمینال های که این عضو مصنوعی دارد رشد کنند و فعالیتهای الکتریکی این اعصاب سبب فرمان دهی به عضو مصنوعی شده و حرکت آن را کنترل می نمود. Cohen به این ایده از جهت کاملا متفاوتی نگاه کرد، به گفته وی ” همچنان که محققان بر روی جنبههای عملی و کاربردی این عضو مصنوعی کار می کردند، جنبههای شاعرانه و احساسی عملکرد اعضای بدن را نادیده گرفتند.” طراح در ادامه می نویسد که این سیستم عصبی مصنوعی فرد را قادر میسازد که یک حرکت خاصی را انجام دهد، اما آیا میتوان از آن برای ثبت و یا ایچاد توهمات ذهنی هم استفاده کرد؟
کره بزرگ و مصنوعی دستگاه Phantom Recorder برای اینکه یک حس سرما و نم را بر روی پوست استفاده گر در محل قطع عضو ایجاد کند به کار گرفته می شود، به طوری که باعث می شود مغز دچار توهم شود و تصور کند که انگار عضو هنوز در آن قسمت وجود دارد. پاسخهای عصبی که توسط این تحریک ایجاد می شوند توسط عضو مصنوعی دریافت شده و به طور بی سیم به کامپیوتر مرکزی فرستاده شده تا ثبت و ذخیره گردند. قسمت جالب این ایده در اینجاست که این سیگنالهای دیجیتالی می تواند به صورت داده به عضو مصنوعی باز پس فرستاده شده، عصبهای درگیر با عضو را تحریک نموده و همان حس وجود عضو سابق را در مغز ایجاد کنند.
Cohen میگوید که وی ترجیح می دهد که طراحیهایش بیشتر باعث ایجاد بحثها و گفتگوهای جالب شود به جای اینکه تمام تمرکز خود را درگیر ساخت پروتوتایپ هایی کند که به طور دقیق کار می کنند.