امروزه، زندگی ما بسیار وابسته به شبکه بین المللی آب و انرژی است. بحران انرژی، کمبود آب پاک، گرم شدن کره زمین و آلودگی محیط زیست به مشکلات جهانی مبدل شده اند. درک شهرها به عنوان اکو سیستم های پویا و همیشه در حال تکامل می تواند به ما کمک کند که استراتژی هایی را برای پایداری شهرهای آینده تدوین و فرموله کنیم. این پروژه برای توسعه مسکن پایدار در شهرهای بسیار بزرگ در چین در سال ۲۰۲۰ بنا شده است.
این پروژه، ادغام ویژگی های الکترونیکی و شیمیایی- زیستی را برای تولید مواد بی اثر بر محیط زیست کاوش می کند. در نتیجه، طرح نهایی آن اساسا با نگرش فعلی به طراحی ساختمان و زیستگاه متفاوت است. این پروژه پیش بینی می کند که در زیستگاه های آینده نمای ساختمان بی اثر و فقط برای پوشش سازههای داخلی نخواهد بود بلکه مانند غشائی حساس و ‘زنده’ برای اهداف عملکردی مانند مهار انرژی استفاده می شود.این غشاء پیوند قوی بین بیرون و داخل یک زیستگاه ایجاد میکند و به عنوان ناقل جمع آوری و هدایت عناصر آب، هوا و نور استفاده می شود. این غشا زیستگاهی را بوجود می آورد که قادر به زندگی کردن بدون اتصال به شبکه عرضه انرژی است.