گزارش اختصاصی از کنفرانس IOV

ارسال گزارش : رائیکا خورشیدیان و سارا مستوفی

IOV یا سازمان بین المللی هنرقومی، شبکه اجتماعی جهانی از اشخاص و موسسات است که برای حفاظت و نگهداری از تمامی فرم های هنرهای قومی فعالیت می کنند و اداره مرکزی آن در واشنگتن، سیاتل واقع است.

این سازمان با توجه به نیاز فوری به حفاظت از میراث معنوی فرهنگی برای جامعه امروز و آینده با حمایت عهدنامه ۲۰۰۳ یونسکو در مورد حفاظت از میراث معنوی فرهنگی شکل گرفت. هنرقومی و میراث معنوی فرهنگی با پنج دسته یا حوزه در IOV بیان می شوند:

• سنن شفاهی و بیانی، شامل زبان به عنوان محمل میراث معنوی فرهنگی
• هنرهای اجرایی
• آداب اجتماعی، تشریفات و مناسک و جشن‌ها
• علوم و رسومی که به طبیعت و هستی ارتباط دارند.
• پیشه وری سنتی

اهداف IOV:
IOV اهداف زیر را در راستای ترویج و تقویت سنن زنده برای رشد و حیات هر فرمی از هنرقومی دنبال می کند:

• شناسایی و تحقیق در مورد همه فرم های هنرهای قومی و سنتی، که موارد پیش رو را شامل می شود اما به هیچ وجه محدود بدان ها نمی گردد: رقص‌آیینی، موسیقی، مراسم، حکایات، شیوه های خوردن، داروها و پزشکی سنتی، معماری بومی، صنایع دستی بومی، و تمامی دانش‌ها و تکنیک ها یی که پایه و اساس تمدن بشری هستند.
• ارتقای آگاهی نسبت به غنا و تنوع فرهنگ‎‌ها از طریق جشن‌‌ها و فستیوال‌های قومی، کلاس‌ها و سمینارهای آموزشی، سمپوزیوم ها و نمایشگاه‌ها، بازارهای هنرقومی، نمایش‌ها و رویدادهای مربوط به آشپزی.
• ایجاد یک شبکه اجتماعی قدرتمند بین مردم و منابع برای حمایت از آنانی که از هنرهای سنتی و قومی علاقه مند هستند و آنانی که آرزوی نمایش مهارت‌ها و استعدادهایش را به دیگران دارند.
• شناسایی و مشارکت با سازمانهایی که از برنامه ها و اهداف مشابهی پیروی می کنند برای حفظ منابع و اجتناب از تکرار.
• ارائه هنرهای قومی در اجراهای زنده، نمایشگاه‌ها، کارگاه‌ها و سایر رویدادهای عمومی.
• انتشار روزنامه، مقالات، پژوهش‌ها و مواد درسی در تمامی جنبه های هنرها و فرهنگ قومی.
• تولید راهنما برای برگزارکنندگان فستیوال‌ها و گروه‌های اجرایی برای افزایش اعتبار و اصالت و تفوق هنری.
• انتشار تقویم فستیوال‌ها و رخدادها برای عموم.
• ایجاد فرصت‎هایی برای سالمندان برای انتقال دانش و مهارت‌های سنتی خود به نسل‎‌های جوان.
• خلق محیطی حامی و ارج‌گزار به معرفی قومی به صورت مادی یا معنوی.
• تشویق گفتگوهای بین فرهنگی و ترویج فعالیت هایی که همکاری بین اجتماعات گوناگون فرهنگی را پرورش می دهد.

کنفرانس سال جاری (۲۰۱۴) این سازمان در کشور مالزی برگزار گردید و ایران نیز در آن حضور داشت. در ذیل گزارش اختصاصی که توسط نماینده گزارشگر طراحی صنعتی تهیه شده است، ارائه می گردد.

گزارش کنفرانس:
کنفرانس جوانان آسیا IOV با موضوع « طعم آسیا، یک سفر فرهنگی: صلح آسیایی از طریق تفاهم فرهنگی»
((Tastes of Asia – A Cultural Journey: Asian Peace through Cultural Understanding.
بین ۲۰ تا ۲۶ ژانویه ۲۰۱۴ سال جاری(هفته آخر دی ماه ۱۳۹۲) در استان ساراواک مالزی، شهر میری و دانشگاه کورتین(Curtin) برگزار شد. در این کنفرانس یک هفته ‌ای حدود ۹۰ جوان از ۱۶ کشور آسیایی نظیر: اندونزی، تایوان، تایلند، روسیه، هند، پاکستان ،فیلیپین، جمهوری آذربایجان، بنگلادش، نپال، برونئی، کامبوج و ویتنام شرکت کرده بودند.

روز نخست کنگره با موسیقی مالزیایی، و معرفی کشورها از طریق گروه ها آغاز گشت. هر یک از کشورها با استفاده از فیلم کوتاه به معرفی کشور خود می پرداختند. گروه ایرانی در فرصتی ویژه در عصر آن روز در هتل ماریوت با نمایش فیلم از خوراک های ایرانی، اجرای موسیقی زنده سه تار و حافظ خوانی به معرفی ایران پرداخت. علاوه بر این به تعداد شرکت کنندگان کنگره کارت پستال‌هایی شامل نگارگری و بیتی از حافظ با ترجمه انگلیسی در بین حضار پخش شد. که با شگفت زدگی برخی از شرکت کنندگان خارجی را در مواجه با پاسخشان از حافظ شاهد بودیم و آنان مشتاقانه خواهان سفر به سرزمین حافظ می شدند. شب نخست شرکت کنندگان پوشش های سنتی کشور خود را به تن کرده بودند و شاهد رقص مالزیایی و اندونزیایی بودیم و با خوراک‌های بومی از شرکت کنندگان پذیرایی شد که از جمله نوعی کِرم بود.

در روز دوم جلسات بحث و گفتگویی با هدف ارائه راهکارهایی برای حفظ خوراک های سنتی برگزار شد و پس از آن گروه عازم ، جایی به نام longhouse شد. این خانه دراز که در منطقه ای کوهستانی قرار داشت، شامل پنجاه خانه بود که در راهرویی طویل که از چوب ساخته شده بود قرار داشتند و انتهای آن مسدود بود، ساکنین خانه دراز اغلب سالمند بودند. چیزی که بسیار جالب بود اینکه در اغلب خانه ها می شد تکنولوژی های روز دنیا را مشاهده کرد اما برخی از فرهنگ ها از جمله عادات بهداشتی به هیچ وجه در این منطقه وارد نشده بود. ساکنین خانه دراز برعکس اغلب مالزیایی ها انگلیسی نمی دانستند و برنامه به این صورت بود که به گروه های سه تایی تقسیم شدیم که یکی از افراد گروه مالزیایی یا اندونزیایی بود، و می توانست به زبان «بهاس ملایو» صحبت کند و سایرین را یاری رساند. در همین راستا، چندین واژه پرکاربرد در این زمان نظیر خدانگهدار: دادا، سپاس: تریماکاسی و… را آموختیم. شب نخست مراسم با موسیقی محلی، آموزش و مسابقه رقص محلی و خوردن نوعی غذای سنتی که برنجی بود که درون ساقه های بامبو پخت می شد و به ساندویچ می مانست، به پایان رسید. و فردا آن روز هم با خوراکی های خاص آن منطقه که توسط زنان بومی تهیه می شد از ما پذیرایی شد، مراسم خداحافظی از خانه دراز با خاطره نوشتن بر روی رول حصیری پایان یافت.

در بازگشت جلسات گفتگویی با موضوعات مختلف مربوط به خوراک های سنتی برگزار شد، یکی از مهم ترین آن ها در رابطه با چگونگی حفظ سنت های غذایی بود. در روز بعد دو تن از اعضای گروه ایرانی با شرکت در گروه آکادمیک بر آن شدند که نتایج به دست آمده از جلسات را به صورت مدون در بیاورند. و نمایشگاهی از غذای اقوام مختلف تشکیل شد که در آن جوانان به تهیه و معرفی خوراکی های بومی خود می پرداختند.
شایان ذکر است، دوره آتی این کنفرانس در ۲۴ تا ۲۸ ژوئن ۲۰۱۴ مقارن با تیر ماه سال جاری با موضوع «Cultural Entrepreneurship: A sustainable way forward» در مکزیک برگزار خواهد شد. برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید بدین لینک مراجعه فرمایید:
http://iov-world.com/2014/03/fourth-iov-world-youth-congress