چگونه لاجیتک موس ارگونومیکی طراحی کرده که عجیب بنظر نمی‌آید.

گزارشگر طراحی صنعتی ۱۴ مهر, ۱۳۹۷ اخبار, اخبار تصویری, اخبار تصویری خارجی, اخبار خارجی, تازه ها ۱ دیدگاه 1,823 بازدید

انگشت‌های من به سمت موس مایل می‌شود، انگار که دستی است برای اینکه من بفشارمش! برای لحظه اول این یک جمله عجیب است.

موس با ۵۷ درجه چرخش افقی که روی میز کار من با اعتماد از ایستایی اش قرار دارد و تضمین میکند که مشکلات مچ دست را کاهش می‌دهد و بعد انگشت شصت من با قسمت پایانی کامپوزیت آن یکی میشود.

من حس آشنایی بیشتری با دکمه های راست و چپ در زیر انگشت اشاره و میانی‌ام دارم. بله! احساس کاملا طبیعی بودن حتی برای یک لحظه که از آن استفاده میکنم.

این ام ایکس ورتیکال (MX Vertical) است یک موس ارگونومیک ۱۰۰ دلاری از لاجیتک، ۱۸ ماه مرحله ساخت آن طول کشیده، این اولین موس ارگونومیک دنیا نیست و نه اولین موس دنیا که به حالت عمودی بر روی میز شما قرار می گیرد، اما این یک نقطه شیرین و جالب است. متعادل در راحتی و حس بصری و یک طراحی تندیس گونه که دورنمای یک موس سالم‌تر را می سازد و قانع کننده است.

طراح ارشد این محصول، نیک جینکینسن می‌گوید:

“ما ادعا نمی کنیم که با این محصول، شاخه‌ای از موس ارگونومیک اختراع کرده‌ایم، اما یکی از چیزهایی که ما بیش از یکسال مشاهده کرده ایم این بود که تمایلی برای محصولات مشخصا ارگونومیک وجود دارد تا به یک میزانی دلربا بنظر می‌آیند و محصولاتی بسیار مجلل یا شیک نباشند. طراحی های ارگونومیک اغلب دارای فرورفتگی و برآمدگی هستند در قسمت پایین آنها برای تکمیل فرم بدن ما شبیه فضای منفی طراحی شده اند که هرچیزی با ورق آلمینیوم و شیشه است.“

برای یک کاربر معمولی و کسی که مشکل جسمی دارد دغدغه ی بیشتری نیست، اما برای کاربری که فکر می‌کند و بدنبال یک جهش در طراحی ارگونومیک است این یک دغدغه بزرگتر است. محصولاتی که جذابیت کمتری دارند در نهایت بیشتر ترسناک می شوند.

“یکی از چیز هایی که ما همیشه می‌شنویم این است که افراد وسواسی که تصمیم به خرید دارند دنبال همچین محصولاتی هستند و در حال فکر کردن به این نتیجه میرسند که من هم این دغدغه یا درد فیزیکی را دارم اما من نمیخواهم ۱۰۰ یا ۲۰۰ دلار برای همچین چیزی خرج کنم که حتی نمی دانم که قادر به استفاده از آن هستم این یک معضل برای مردم است.”

بعد از صحبت با ده‌ها کاربر که با این موس‌های ارگونومیک کار کرده بودندریال شرکت برای بدست آوردن این اطلاعات از کارمندان خودش بعنوان داوطلب برای استفاده از موس های ارگونومیک کارخانه های دیگر استفاده کرد که همه ی آنها به سنسورهایی متصل شدند که فعالیت ماهیچه ها و فشار بر اسکلت ها را اندازه میگرفت.

جینکینسن افزود: “ما تعدادی از معیارها را بر پایه‌های فضای موس قرار دادیم تا بیابیم چه چیزی در مورد این وسایل تکنولوژیک وجود دارد که اثرات مفید می‌گذارد و آن‌ها به ما اجازه دادند تا ما قفل بعضی از ترکیب‌بندی‌ها را بشکنیم تا بتوانیم به وسیله آن‌ها کارمان را توسعه دهیم.“

جینکینسن این ترکیب‌بندی‌ها را به جزئیات شگفت‌انگیز اضافه نکرد اما او از رویکردهای معمول شرکت فراتر رفت.

وقتی یک محصول تکنولوژیک طراحی می‌کنید باید فکر کنید که چگونه بدن شما بصورت طبیعی رو آب می‌ایستد، درباره اینکه چگونه بازوی شما در راستای بدن شما بدون غرق شدن می ماند فکر کنید، اما مچ دست شما با یک چرخش خفیف کمی به بالا متمایل می‌شود چرخشی موازی با میز تحریر نیست و حتی عمود برآن هم نیست، اما چیزی وسط این دو اتفاق است.

در نهایت تیم او شروع به خارج کردن مدل از رزین کردند تا بتوانند خمیدگی‌ها را بسازند، بیشتر شبیه کاری که با چوب انجام می‌شود. در واقع یکی از مدل‌های اولیه تیم بسیار شبیه طرح نهایی مدنظر درآمده بود. بنام T2 که با هیبت یک برج ایستاده بود.

به‌گفته جینکینسن: “برای طرح بصری، ما به سراغ برج‌هایی با طراحی کاملا معمارانه رفتیم و بطریقی دی ان ای آنچه که ما پشت سر گذاشتیم را در خود گرفته و خیلی زود در پروسه خود را نشان داد.”

تی۲ بشدت فرم عمودی دارد و برای قرار گرفتن در دست بسیار یکپارچه و بدون هیچگونه دندانه خاصی است. وی ادامه داد: این محصول، سنگینیِ دست را به طرف پایین هدایت می‌کند و لغزش ایجاد می‌کرد که برای انگشت کوچک فشار زیادی ایجاد می‌کرده و انگشت شصت هیچ نقطه اتکایی نداشت، در نتیجه تیم یک شکاف منحنی ایجاد کرد تا شصت برروی آن با زاویه درست ۵۷ درجه قرار بگیرد تا برای دست نقطه استراحت داشته باشد.

به ازای هر بازطراحی، کارکنان لاجیتک دوباره به سنسورها متصل می‌شدند و یک تست باتری برای موس با کامپیوتر اجرا می‌شد تا نتایج را محاسبه کند. این تست ها کلید چالش تحلیل‌های پیش‌بینی شده بودند.

برای مثال: یکی از نسخه‌های ام ایکس یک نقطه اتکا شصت داشت، که کمی بلندتر بودن آن باعث شد از نمونه‌ها حذف شود و بجای آن تو رفتگی آبشاری نسخه نهایی جایگزین شد. این فضا برای تحمل وزن دست شما بنطر عالی می‌آمد اما یک هزینه‌ای هم به‌همراه داشت چرا که کاربران نمی‌توانستند از انگشت‌هایشان برای ایستایی موس استفاده کنند و باید یک حرکت کاملا بدون دخالت دست انجام میدادند و موس را سرتاسر در راستای مچ تکان می‌دادند. اما محصول نهایی این اجازه را به مچ می‌دهد که حرکت بکند و فشار انگشتان بصورتی باشد که انگار یک عروسک خیمه شب بازی را می‌گردانید.

همه اینها باعث شده این موس برای استفاده در حالتی که شرایط بهتری نیست کاملا طبیعی به نظر بیاید. اما لاجیتک امیدوار است که این نمونه کار طراحی صنعتی که از زاویه بالا شبیه پوسته گوش ماهی است به خودی خود جذاب بنظر بیاید.

در نهایت جینکینسن گفت: “این بسیار عالی‌ست که موس از الان در بازار بدست افرادی که بدنبال همچین نمونه ای بودند خریده شده، اما همچنین افراد علاوه بر اینکه بعنوان شی زیبا به این موس نگاه می‌کنند، از مزایای سلامتی موس هم باخبر می شوند و همچنان انگیزه خرید آن را دارند.”