مدیریت طراحی – قبول مسئولیت امور و افراد

مدیریت طراحی یک زمینه‌ی کاری بسیار پیچیده است؛ این مهم تنها مربوط به اجرای یک انضباط تک وجهی نبوده و مسئولیت‌های دقیق یک مدیر طراحی به سازمان طرف همکاری، اندازه‌ی سازمان (و درجه‌ی فرد در دسته‌بندی سازمانی که در آن اعمال نقش می‌کند.)، صنعتی که در آن فعالیت می‌کنند، موقعیت فعلی بازار و و محدوده‌ی بزرگی از درک اهمیت طراحی برای فعالیت تجاری مورد نظر مرتبط می‌شود.

موارد مذکور می‌تواند به این معنا باشد که مدیریت طراحی امری نزدیک به غیر ممکن است. با این حال به دور از حق نیست که بگوییم مدیر طراحی به طور کلی فعالیت هایش را در جهت حمایت از طراحی در طول پروسه ی کار، فعالیت تجاری، اهداف مورد نظر و شمای کلی که آن تجارت در محل مورد فعالیتش به دست می آورد پیاده سازی می کند. این ویژگی‌ها به سه نقش اصلی منتهی می‌شود که مدیران طراحی در آن ایفای نقش می کنند:

• حصول اطمینان از اینکه  راهبردها و فعالیت های مربوط به طراحی در جهت اهداف بزرگتر کسب و کار است.
• حصول اطمینان از همسانی کیفیت کالای نهایی با حدود تعیین شده.
• حصول اطمینان از اولویت بودن تجارب مصرف کننده در کار و ایجاد این باور که احتیاجات مصرف‌کننده عامل ایجاد کالاهای جدید و تفاوت های در طول رقابت است.

طراحی و مدیریت

ما طراحی را در ساده ترین تعریف ممکن یک تلاش نسبی برای حل مشکل می‌دانیم. این امر از شاخه‌ی طراحی صنعتی تا طراحی خدمات صدق می کند. طراحان، کالاها و خدمات را در جهت حل مشکلات مصرف کنندگان و مشتریان تولید می کنند.

مدیریت در تمامی فعالیت های تجاری به معنای کار با افراد و فرایندهای متفاوت جهت نیل به اهداف سازمان به بهینه ترین حالت ممکن است. این امر می تواند شامل برنامه ریزی، کنترل، تامین نیرو، هدایت افراد و فرایند کار باشد. چیزی که شامل حوزه ی مدیریت نمی‌شود راهبری است. در حالی که بسیاری از مدیران نقش یک رهبر را ایفا می کنند، افراد زیادی این کار را انجام نمی‌دهند و می توان گفت که این راهبری به صورت تاثیرگذاری از جانب افرادی که از طریق جایگاه شرکت نمی توانند راه خود را پیدا کنند و نیاز به یک فرد بالا سری دارند به مدیران اعطا می‌شود. رهبری تلاش فعالانه ای برای نیل به اهداف است و می تواند بر اساس شرایط پیش‌رو و بسته به ساختار گروه تغییر کند، اما مدیریت بیشتر امری ثابت بوده و از محیط تاثیر نمی‌پذیرد بلکه به آن واکنش نشان می دهد.

همانطور که پیتر دراکر مشاور مدیریتی شناخته شده و مشهور جهانی می‌گوید: مدیریت، درست انجام دادن امور است، در حالی که رهبری، انجام کار درست است.

تکامل مدیریت طراحی

مدیریت طراحی زمان کوتاهی است که به عنوان یک نظم فردی پیکربندی شده است (در نیمه‌ی پایانی قرن ۲۰) با این حال فعل مدیریت طراحی با اولین سرمایه گذاری شرکت ها در زمینه ی طراحی جایگاه مخصوص خود را پیدا کرده است.

• قبل از ۱۹۶۰ مدیریت طراحی به طور کلی با اجزاء آماری مرتبط با طراحی درگیر بوده که این فعالیت‌ها نیز محدود به شرایط تولیدات و برندسازی شرکت‌ها بوده‌اند.
• در سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ مدیریت طراحی بیشتر درگیر با سیستماتیک کردن ساختار طراحی بوده تا محصول نهایی از نظر کنترل‌پذیری بیشتر اعتماد پذیر بوده و ابزار کنترل کیفی در سطح گسترده تری استفاده شوند.
• نهایتا در سال های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ مدیریت طراحی با روشن شدن نقش تاثیرگذارش در موفقیت کسب و کارها دارای اهمیت بیشتری شد و تمرکز آن به عنوان رشته‌ای هدف محور جهت حفاظت و ایمن سازی طراحی که حال یک دارایی محسوب می‌شد، بیشتر به چیدمان استراتژیک نزدیک شد. نهایتا طراحی در کنار تولیدات و بازاریابی در بالاترین سطح سازمانی خود شروع به کار کرد.
• در سال ۲۰۰۰ (تا حال) تمرکز بار دیگر منتقل شد. طراحی به یک ابزار استراتژیک فعال تبدیل شد و مدیریت طراحی این بار تماما در مورد تقویت قوای نواوری و هدایت بازار به جای پاسخگو بودن به نیازها و درخواست های آن بود.

حیطه های مدیریت طراحی

همانطور که در ابتدای مقاله گفته شد طراحی در میان تعداد زیادی از نظام‌های ساختاری قرار گرفت که البته این امر در مورد مدیریت طراحی نیز صادق است. تعدادی از حوزه هایی که می توان در آن مدیریت طراحی را یافت به شرح زیر است:

• طراحی تولید: مدیریت در اینجا به دنبال مدیریت تمامی ساختارهای مربوط به توسعه‌ی تولیدات، ورود کالا به بازار و ایمن‌سازی روابط با واحدهای تجاری دیگر بوده تا امر طراحی تولید به سهولت نزدیک شود. یک تلاش مشتری محور معمولا نیروی هدایت گر این کار است.
• طراحی برند: مسئولیت‌ها در اینجا مربوط به تجربیات ناشی از مصرف برند مورد نظر، توسعه ی نقاط تاثیرگذار و تولید یک شمای کلی، قابل اعتماد و ارزشمند، که برای مشتری کاملا قابل درک و تشخیص است، می‌شوند.
• طراحی خدمات: روی دیگری از طراحی تولید و رشته‌ای که دارای اهمیت روزافزون است، به همراه رشد محسوسی از ترکیب تولید خدمات. طراحی خدمات مد نظر قرار دادن تجربیات مصرف کننده یا به عبارت دیگر یک تلاش مصرف کننده محور است.
• طراحی تجاری: طراحی تجاری یک مفهوم قابل تاکید و بسیار مهم است. این مفهوم به این معناست که کسب و کارها می توانند جهت بهینه سازی و تاثیرگذاری در سطوح بالاتر طراحی شوند. به طور کلی یک طراح تجاری جهت واحدسازی طرح های متفاوت باید دارای قابلیت قانع سازی و تاثیر گذاری بالایی باشد.
• طراحی مهندسی: طراحی مهندسی بیشتر دغدغه ی خروجی تکنولوژی های متفاوت را داشته تا نظم و ساختار رشته های دیگر طراحی که آن را به یک فرایند تکنولوژیک نزدیکتر می کند را گرداوریی کند، به عنوان مثال سازندگی یا مصنوعات تکنولوژیکی مانند یک سیستم.

چرا مدیریت طراحی حائز اهمیت است؟

مدیریت طراحی دارای اهمیت بالایی است چرا که برای حیطه ی وسیعی از شرکت ها که درگیر با یک بازفروش ساده نیستند، قابلیت نواوری و متفاوت کردن خود از دیگر شرکت های رقیب را فراهم می اورد.

مدیریت طراحی به شرکت ها این اجازه را می دهد تا به صورت بهینه تری فرایند طراحی و بهبود آن را پیاده سازی کنند.

• فرایند داخلی تجارت: که به حذف ضایعات و ناکارآمدی‌های فرایند می‌پردازد، ممکن است چندان به چشم مشتریان کمپانی نیاید اما نهایتا در زمینه‌ی کاهش هزینه‌ها قطعا کارامد خواهد بود.
• منحنی یادگیری و رشد: دانش طراحی می‌تواند در یادگیری و توسعه نیز به کار گرفته شود. به این ترتیب تمرکز به ترکیبات استراتژیک و افزایش کیفی کارمندان پایه معطوف می‌گردد.
• روابط میان مشتران و برند: طراحی به آن صورت که توسط برند مورد استفاده قرار می گیرد، عامل موقعیت‌یابی‌های استراتژیک و بروز تفاوت ها در دید مشتری است.
• امور مالی: تلاش‌های طراحی یا باید موجب افزایش فروش شوند و یا کاهش هزینه ها را در پی داشته باشند تا بتوانند برای کسب و کار، نمایانگر ارزش های استراتژیک و ارزش های قابل اندازه گیری باشند.

مدیریت طراحی کجا در مسیر تجارت قرار می گیرد؟

مدیران طراحی در یکی از موقعیت های استراتژیک زیر خود را با کسب و کارها همراه می‌بینند:

• شرکت‌های تولید محور: در این حالت از کار به نظر می رسد که اکثریت فعالیت های طراحی، درگیر با بخش های تحقیقات و توسعه ی سازوکار شرکت است.
• شرکت‌های بازار محور: در این نوع کارها طراحی اغلب در بخش بازاریابی ایفای نقش می کند.
• شرکت‌های برند محور: این شرکت ها معمولا طراحی را در کنار بخش ارتباطات مجموعه قرار می دهند.

همچنین سه بخش دیگر از دسته‌بندی‌های سازمانی وجود دارد که مدیران طراحی در آن ایفای نقش می کنند:

• بخش اجرایی: این بخش مربوط به پیاده سازی اقدامات در طراحی بوده و نگرانی اصلی آن مدیریت پروژه ها و گروه های افراد است تا در بستر استراتژیک کسب و کار، بازده‌ی مورد نظر را پیاده سازی کنند. مدیران خوب این قابلیت را دارند تا جهت بررسی بازده، عملکرد افراد را بسنجند. سر فصل های معمول کار برای مدیران طراحی عبادت‌اند از: مدیریت طراحی اجرایی، رهبری گروه طراحی، طراحی با سابقه ی بالا و ….
• بخش تاکتیکی: این قسمت سازه و اسکلت بندی طراحی در میان یک کسب و کار است که مشخص کننده و نشانگر نحوه ی همکاری پروژه ها با یکدیگر برای دستیابی به اهداف مهم تر است. همچنین مدیریت مهارت و رقابت هایی که در چهارچوب تجارت جای می گیرند، ساخت سیستم های سطح بالا جهت همکاری یا حمایت از طراحی و …. را بر عهده می گیرند. سر فصل شغل ها در این سطح کار معمولا به شرح مقابل است: مدیریت طراحی برند، مدیریت طراحی تاکتیکال، مسیریابی طراحی و ….
• بخش استراتژیک: در یک کسب و کار این بخش نقش تعیین کننده ی مسیر را دارد. تشخیص اینکه طراحی چگونه استراتژی یک شرکت را در کنار خود قرار داده و گسترش و پیشرفت استراتژی های طراحانه ی افراد. اغلب شغل های این سطح شامل: کارگردانی و مسیر یابی طراحی، معاونت اول طراحی و سردفتردار طراحی است.

ساختار مدیریتی در هر کمپانی ممکن است متفاوت باشد (برداشتی کلی از ساختاربندی یک برند آمریکایی از Macy) و با این وجود بسیار سخت است که در مورد هر شرکت بتوان گفت چه زمانی مدیریت طراحی در آن آغاز خواهد شد.

 

خروج

مدیریت طراحی در عین ضرورت، بسیار پیچیده است. طراحانی که می‌خواهند وارد دنیای مدیریت طراحی شوند باید در مورد اهداف و آینده ی بلند مدت حرفه‌ای خود عاقلانه فکر کرده باشند. همیشه تغییر شاخه از مدیریت به شاخه دیگری آسان نیست، پس بهتر است با جلوتر بودن از خود تلاش شود تا به جایگاه مورد نظر برسیم. با این وجود این مقاله به این معنا نیست که مدیری که در نقشی گیر کرده و دیگر از آن لذتی نمی برد نباید تغییر را دنبال کند، کما که در مسیر این تغییر موانعی بر سر راه باشد.

 

مترجم: کسری دشتی گزارشگر طراحی صنعتی

 

منبع : Design Management (An Introduction) – Taking Charge of Processes and People