بین سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱، Iner Singh یکی از مسوولان اصلی برنامه مبارزه با HIV و مالاریا در آفریقا و آسیای جنوبی بود. در این سالها وی توانست به همراهی تیمش هزینه داروها را تا میزان ۹۰% پایین آورده و برای میلیونها نفر درمانهای لازم را فراهم نماید. علیرغم این موفقیت، وی همیشه افسوس می خورد که ای کاش میتوانست راه ساده و کم هزینهای را بیابد که از پخش و شیوع این بیماریها جلوگیری نماید.
روزی در سال ۲۰۱۱، Singh دچار بیماری شد و آنتی بیوتیکهای که دکترها برای وی تجویز کرده بودند هیچ اثری در بهبود وی نداشت. تا اینکه یکی از دوستانش که متخصص بیماریهای عفونی بود تشخیص داد که او دچار عفونت ریه شده است، که از طریق معاینههای معمولی قابل تشخیص نبوده و به همین دلیل به آنتیبیوتیکهای ویژهای نیاز دارد. در همین حین Singh جستجوهای خود را در Google آغاز کرد که ببیند چه تشخیصهایی برای عوارض مرموز بیماری خویش شامل تب، خستگی، سرگیجه و غیره میابد. ولی به زودی متوجه شد که اطلاعات چندانی در این زمینه بر روی اینترنت موجود نمیباشد.
همین مسئله الهام بخش طراحی دماسنجی شد که با یک نرم افزار بر روی گوشیهای موبایل هوشمند کار میکند. این دماسنج به گوشی موبایل وصل شده و به جای اینکه به طور یکجا به کاربر درجه نهائی بدنش را نشان بدهد، درجه به درجه افزایش و کاهش دمای بدن را بر روی صفحه موبایل نشان می دهد. این ویژگی، این دماسنج را از دماسنجهای معمولی تمییز می دهد. به خاطر اینکه دما سنجهای معمولی فقط به شما نشان می دهند که آیا شما تب دارید یا نه.
این دماسنج، همچنین اطلاعات دریافتی از کاربران را به هم مرتبط می نماید. بنابرین شما میتواند با ردیابی این اطلاعات ببینید که آیا سرما خوردگی در محله شما شیوع پیدا کرده یا نه، یا اینکه بچهها در مدرسه تازگی دچار آبله مرغون شده اند یا نه، و از این جور آمارها که می تواند از رفت و آمدهای اضافی و پر هزینه به مطب پزشک جلوگیری نمایند.
این وسیله همچنین ظرافتهای طراحی بسیاری دارد. به عنوان مثال، قطر این دماسنج و ماده آن کودکان را اذیت نمی کند. تصویر متحرک حبابها به روی صفحه موبایل حواس کودکان را به خود پرت کرده و باعث می شود در حین اندازه گیری دمای بدنشان آرام بنشینند. برای بچههای بزرگ تر گزینه کارتن و بازیها کامپیوتری نیز فراهم شده است.
این وسیله بخشی از تصویر بزرگ تر جمع آوری اطلاعات برای سلامت فردی و عمومی میباشد. این اطلاعات نه تنها می تواند به کاربران کمک نموده که عوارض بیماری را تشخیص داده و در بعضی موارد از بیماری پیش گیری نمایند، بلکه به مراکز بهداشت و درمان نیز کمک می کنند که در زمینه بهداشت و سلامت عمومی تصمیمهای مناسب تری گرفته و اقدامات دقیق تری را به عمل بیاورند. تنها سختی بزرگ در این زمینه این است که کاربرانی را پیدا کرد که به طور داوطلبانه از این وسیله استفاده کرده و اطلاعات خود را وارد این شبکه نمایند که محتوای این شبکه غنی تر شده و بتواند به هدف غائی خود نزدیک تر شود.