نمایشگاه سازه‌های دکوراتیو

نگاهی نو به کرسی و طراحی میز در نمایشگاه کرسی‌واره؛

نمایشگاه سازه های دکوراتیو مهدی اشرفی ورزیده از جمعه هفتم تیر در گالری صا برگزار می‌شود.

با همکاری مژده اتراک، سحرافتخارزاده، مانی کومار، هانی نجم و سانازیوسفی

مهدی اشرفی در نمایشگاه‌اش با نام «کرسی‌واره» با الهام گرفتن از یک شی کاربردی سنتی یعنی «کرسی» مجموعه‌ای را خلق کرده که در آن رابطه استعاری بین کرسی و شی تولید شده در اجزا به کار رفته مشهود است، مثل استفاده از فرم پارچه آویخته شده و به کاربردن گلیم و جاجیم در ساخت.

اشرفی در این مجموعه دو شی میز و چراغ را مستقیما از پارچه آویخته ساخته که با تکنیکی خاص و با فایبرگلاس ساخته شده‌اند. در روکش میزها و چراغ‌ها از پارچه گلیم و جاجیم  یا روکش مخملی استفاده شده است و فرم نهایی شکلی معلق به خود گرفته که گویی حامل روح کرسی است.

ساخته‌های انسانی در قرون و اعصار همواره بر نیازهای اولیه و اساسی انسان‌ها استوار بوده و برخاسته از ضرورت‌های اقلیمی و فرهنگی هستند. اما از همان ابتدای تاریخ هنر، بشر به زیبایی این ساخته‌ها اهمیت ویژه‌ای می‌داده است به طوری که اهم آنچه از تاریخ هنر برای ما به یادگار مانده است همین نقوش و تزئیناتی است که انسان بر روی ظروف، سازه‌ها و بافته‌های خود برجای گذاشته است.

از همین روی ریشه عمیق درختی که زیبایی شناسی شی را به کاربرد آن اتصال می‌دهد از ژرفای تاریخ زندگی انسان آب می‌خورد و به همین خاطر نیز تا امروز زنده و بالنده باقی مانده است.

کرسی وسیله‌ای گرمایشی است که در پاییز و زمستان در گذشته استفاده می‌شده. کرسی میز نسبتا کوتاه، مربع شکل و چوبی بود که زیر آن منقلی برای گرما و روی آن با لحاف مخصوصی پوشیده شده و سپس با گلیم یا جاجیم تزئین می‌شده است.

این وسیله در زمستان محل جمع شدن اعضای خانواده بوده و جایگاه آن در فرهنگ ایرانی اهمیت بسیاری داشته است. جعفر شهری در کتاب طهران قدیم به جزئیات درباره کرسی توضیح داده است.

در آثار اشرفی نیز کرسی ایده اولیه همه این مجموعه بوده و عنوان کرسی‌واره نیز تاکیدی بر این ماجرا است، اما اشرفی از «کرسی» فرم ظاهری و بیرونی آن را برداشته و به شکلی جدید بازتاب داده است. هم‌چنین کلمه کرسی در لغت به معنی «محل نشستن» است که بر صندلی یا تخت و اریکه نیز اطلاق می‌شود، اما در این نمایشگاه ارجاع تماما به همان میزی است که وسیله گرمایشی است و بر روی آن پارچه و گلیم انداخته می‌شود. اشرفی این شکل پارچه و جنس آن را در چراغ‌ها نیز به کار برده است.

جنس آثار او به علت متریال مصرفی (فایبرگلاس) سبک بوده و این حالت معلق بودن پارچه را با حسی از سبکی تقویت می‌کند و برای او چالشی ساختاری به وجود می‌آورد که میان ادراک حس نرمی و انعطاف پذیر و سختی و استقرار می‌ماند که از مهم‌ترین و برجسته‌ترین ویژگی‌های طراحی اوست.

از طرف دیگر او در این نمایشگاه بخش دیگری را نیز به مجموعه اضافه کرده است و آن ایجاد پروژه‌ای مشارکتی است. در این بخش اشرفی اشیا تولید شده خود (میزها) را در اختیار پنج هنرمند نقاش و طراح قرار داده تا به موازات رویکرد ناب صنعتی و کاربردی مجموعه اول لحن نقاشانه خود را با طراحی بر روی میزها به آن بیافزایند. رویکردی که با دودلینگ آرت و هنر خطخطی همراه است که از یکسو می‌تواند یادآور شیطنت‌های کودکی بر روی نیمکت‌های مدرسه باشد و از سویی دیگر بیانگر احساس هر یک از این هنرمندان نسبت به شی‌ای است که در اختیارشان قرار داده شده.

طراحی میز با همکاری دیگر نقاشان و طراحان

نمایشگاه کرسی واره در نوع خود رویکردی متفاوت را در رابطه میان زیبایی و کاربرد مطرح می‌کند و با افزودن زیبایی‌شناسی فردی هنرمندان میهمان به مجموعه اصلی، چالشی را بین ایده، مفهوم و عملکرد برقرار می‌کند که ایجاد هماهنگی بین کلیت آن بر عهده مهدی اشرفی است.

مهدی اشرفی دانش آموخته رشته طراحی صنعتی از دانشگاه هنر تهران است و جوایزی را در طراحی مبلمان دریافت کرده. همچنین در زمینه چیدمان و مجسمه در جشنواره‌های معتبری مانند جشنواره تجسمی فجر، نخستین نمایشگاه هنر مفهومی در موزه معاصر تهران، موسسه صبا و دوسالانه مجسمه سازی تهران حضور داشته است.