چگونه یک تحقیق خوب را تبدیل به یک نوآوری بزرگ کنیم؟

سه استراتژی برای به جریان انداختن سریع ایده ها

در نظر بگیرید که شما یک تحقیق طراحی را در محیط تکمیل کرده اید. ساعتها تحقیق ویدئویی، عکس از هزاران نفر، آثار، مقالات و سند جمع کرده اید و اکنون متوقف و غرق در دنیایی از مطالب شده اید. مرحله بعدی چیست؟ چگونه می توانید آن را انجام دهید؟ و چگونه می دانید هنگامی که شما کاری را انجام داده اید خوب از آب در آمده است؟

ترکیب طراحی ( Design synthesis ) — فرایند تبدیل داده ها و پژوهش به دانش — مهم ترین بخش از فرآیند طراحی است. با این حال در بحث های رایج ما از طراحی و نوآوری، این نقش اساسی تا حد زیادی نادیده گرفته شده است. ما به شدت خود را درگیر مباحث مربوط به روش های فرایند ( طراحی کاربر محور در مقابل طراحی مبتنی بر فن آوری) و تکنیک های مدیریت (ارزش گذاری، مذاکره) می کنیم، با این حال به ندرت در این بحث ها برای دسته بندی و معنی کردن اطلاعات مان از تحقیقات جمع آوری شده تلاش می کنیم.

بدون یک استراتژی فرموله شده از طریق روش ترکیب، طراحان با تجربه بر شهود خود که بر پایه ی سالها آزمون و خطاست تکیه می کنند و می گویند: “فقط به من اعتماد کنید” که باعث می شود رشته ی طراحی اعتبار خود را به عنوان یک علم از دست بدهد. از همه بدتر، طراحان جوان روش تحقیق میدانی و قوم نگاری را کوبیده و آن را اتلاف وقت گرانبهای خود می دانند. در حالی که روش های تحقیق، ایده های جدید تولید نمی کند. بلکه روش های دسته بندی  و معنی کردن این اطلاعات است که می تواند چنین کاری را انجام داده و به نوآوری بیانجامند.

تمرکز بروی فعالیت و عملکرد

در مقیاس بزرگ بیشتر ما توافق می کنیم که برای ایجاد همدلی و درک متقابل، پژوهش میدانی و قوم نگاری لازم است. اما بلافاصله بعد از تحقیقات انجام شده، یک دوره از انفعال پدیدار می شود و تیم، تصویر روشنی از مراحل آینده پروژه ندارد و بی هدف اطلاعات جمع آوری شده را مرور می کند. در تجربه من، مشتریان — در واکنش به این انفعال — کل ارزش تحقیق را رد می کنند. به طور مشابه، مدیران خلاق — نا امید به عدم حرکت رو به جلو — اغلب نتایج تحقیق را دور زده و بر تجربیات شخصی خود تکیه می کنند، و به تکرار پروژه های موفق گذشته شان می پردازند. زمان با ارزش از دست رفته؛ ایده های نو خسته شده تیم بی انگیزه شده است. در اینجا سه تاکتیک برای غلبه بر این اینرسی معرفی می شوند.

۱. خارج شدن از لپ تاپ

اطلاعات ایجاد شده و به دست آمده از پژوهش محیطی اغلب شکل های گوناگونی دارند: عکس، کلیپ های ویدئویی، متن، لیست های مورد نیاز، بریده مجله و آثار دیگر مربوط به مشکل موجود از رایج ترین انواع این اطلاعات هستند. در تلاش برای حفظ انسجام این اطلاعات، ما غالبا این داده ها را در لپ تاپ های مان ذخیره می کنیم. فرمت های دیجیتالی این امکان را به ما می دهد که به راحتی فایل هایمان را سازماندهی و آنها را در پوشه های مختلف دسته بندی کنیم. اما از سوی دیگر، ساختار فایل توانایی ما را در دستکاری قطعات مجزای داده و ایجاد ارتباط میان داده ها  به طور سریع و آزادانه محدود می کند. به علاوه محدودیت فیزیکی لپ تاپ (اندازه)، به همراه محدودیت های دیجیتالی نرم افزارها، به طرز چشمگیری توانایی ما را در درک تحقیقاتمان محدود می سازد. داده ها باید از طریق فرایند spatialization به واقعیت خارجی تبدیل شوند. به عنوان مثال طراحان کاغذ های یادداشت شامل داده را می توانند به طور مداوم حرکت داده و با عکسها ترکیب کنند و بین داده های تولید شده ارتباط برقرار کنند.

برای رسیدن به نوآوری این وقت را صرف کنید که داده های دیجیتالی را به دنیای فیزیکی برگردانید.

۲. شناسایی الگوها و ناهنجاریها

در این زمان که همه داده ها دوروبر شما را پر کرده است، باید روابط بین نیازهای مشتریان، ویژگیهای محصول موردنظر، محدودیت های فنی و دیگر نقاط را به طور سیستماتیک تشخیص دهید. این روابط در اطلاعات جمع آوری شده پنهان اند، و شما و تیم تان باید آنها را مشخص کنید؛ به معنای واقعی کلمه، باید هر یادداشت را با دیگری مقایسه کنید، و اگر با هم مرتبط هستند، آنها را در یک محل قرار دهید و بعد به سراغ نکته ی بعدی بروید. با تکرار این کار می توان الگوها و ارتباطات بین داده ها را کشف کرد و در نتیجه موقعیتی برای شروع  نوآوری ایجاد کرد. اما در این روند ایده های افراطی را دور نیاندازید و از آنها برای بوجود آوردن فرصت هایی نو و متفاوت استفاده کنید.

اگر داده ها به درستی قالب ریزی نشوند، نوآوری هرگز اتفاق نمی افتد.

۳. ساخت یک مدل از چیزی، هر چیزی!

مدل، ارائه بصری یک ایده است، ما از مدل ها برای درک، برقراری ارتباط، و ساده کردن ایده ها استفاده می کنیم. یک مدل از اطلاعات جمع آوری شده بسازید. با دایره و فلش شروع کنید، اسم ها و فعل ها را با هم جفت کنید. جریان کار و یا تغییرات آن را شناسایی و آنها را در یک نمودار یا نقشه جریان فرایند ترسیم کنید. اینها همه ابزار ترکیب داده ها هستند و بزرگترین اشتباه عدم استفاده از آنهاست. فقط با نگاه کردن به داده ها و صحبت کردن در مورد آنها، هیچ ایده ی جدیدی خلق نمی شود! اگر هیچ مدلی(منظور هر نوعی از پردازش داده ها است، نه فقط مدل های سه بعدی) ساخته نشود، نوشته نشده، کشیده نشده و به صورت یک دستآورد جامع در نیآید، نوآوری هرگز اتفاق نمی افتد.

این تاکتیکها زیربنائی هستند برای تفسیر و پژوهش داده های جمع آوری شده و تبدیل دادهها به اطلاعات. این آغاز ترکیب طراحی (Design synthesis) است: ساخت معنای داده ها به منظور تولید نوآوری های جدید، سریع و فوری و مناسب است. این تاکتیک ها را نه تنها می توان برای طراحی محصولات جدید، چه فیزیکی و چه دیجیتالی به کار گرفت، بلکه می توان آنها را در حل مسائل پیچیده اقتصادی و ایجاد راهبردهای خلاق به کار برد.

منبع مقاله