طراحان مد جایگاه ویژه‌ای در دنیای ما دارند. استعداد و نوع نگاه آنها نقش بزرگی در ظاهر افراد و همچنین فضای فرهنگی و اجتماعی دارد. آنها عاشق مطالعه در مورد مد روز، ترسیم طرح و انتخاب مواد مورد نیاز می‌باشند و در تمام جنبه‌های تولید لباس نقش دارند. آنها در ایجاد میلیاردها تکه لباس و اکسسوری که سالانه توسط مصرف کنندگان خریداری می‌شود، دخیل می‌باشند.
طراحان مد، لباس خانم‌ها، آقایان و کودکان را تولید می‌کنند که در دسته بندی لباس ورزشی، لباس بارداری، لباس رو، لباس زیر، لباس رسمی، عینک و کفش قرار می‌گیرد.
طراحان اکسسوری هم وجود دارند که کمربند، شال، کلاه، کیف و جوراب را طراحی می‌کنند.
طراحان مد در سطوح مختلف صنعت مد موجود می‌باشند. از طراحان مشهور گرفته تا طراحان ناشناس که پوشاک آماده در سایزهای استاندارد را ارائه می‌کنند و استایلیست‌هایی که ممکن است تغییری کوچک در لباس‌های موجود ایجاد کنند.
طراحان مد با کمک فروش و تبلیغات به معرفی خود می‌پردازند. برخی طراحان طرح‌های خود را از طریق شو یا فروشگاه‌ها به فروش می‌رسانند. برخی نیز به منظور بسط هویت برند خود، نامشان را در اختیار سایر محصولات دارای مجوز می‌گذارند.
طراحان مد اکنون شروع به استفاده از تکنولوژی‌های جدید همانند اسکن بدن برای ارایه لباس متناسب با بدن فرد یا تکنولوژی دوخت بدون درز که می‌تواند تنها با فشارساده یک دکمه تبدیل به لباس شود، استفاده می‌کنند. همانطور که چرخ خیاطی چهره مد در گذشته را تغییر داده، آینده مد هم با فناوری‌ها، منابع و ابزارهای جدید تغییر خواهد کرد. منسوجات با تکنولوژی پیشرفته، طراحان مد را قادر می‌سازند تا خط تولید جدید از جمله مواردی که محافظ اشعه خورشید بوده یا قابلیت‌های دیگر دارند را ارائه دهند. خواسته‌ها و اولویت‌های جدید مصرف کننده حتی ممکن است بیشتر به عملکرد مربوط باشد تا مد.
پروسه طراحی از کانسپت گرفته تا تولید نهایی چند ماه زمان می‌برد. بررسی ترندهای موجود و پیش‌بینی ترندهای آینده اولین قدم در طراحی است. برخی از طراحان مد خودشان تحقیق می‌کنند در حالی که بقیه به گزارش ترند منتشر شده توسط گروه‌های صنفی صنعت مد اتکا می‌کنند. گزارش‌های ترند به شما این امکان را می‌دهد تا از استایل‌ها، رنگ‌ها و پارچه‌هایی که در فصلی خاص در آینده نزدیک محبوب خواهند شد، مطلع شوید. تولید کننده‌های پارچه از این گزارشات برای طراحی پارچه و نقش آن استفاده می‌کنند، در حالی که طراحان لباس شروع به ترسیم طرح شان می‌کنند. سپس طراحان مد برای تهیه نمونه پارچه و اینکه از کدام پارچه برای کدام طرح استفاده کند از تولیدی‌ها و نمایشگاه‌های تجاری دیدن می‌کنند.
یک طراح مد تقریباً در همه جنبه‌های ورود مد به جامعه مشارکت دارد. ایجاد طرح اولیه می‌تواند به روش‌های مختلفی انجام شود. می‌تواند شامل استوری بورد طرح‌ها تا کار بر روی مانکن و دوخت تکه‌های پارچه به هم باشد. این فاز ساخت زمانی است که طراح تصوری که در ذهنش هست را بصری می‌سازد، سپس بر روی این طرح اولیه کار می‌شود و طراح نمونه اولیه خود را ارائه می‌کند.
طراحی به کمک کامپیوتر (CAD) روز به روز بیشتر در صنعت مد مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر چه بیشتر طراحان ابتدا طرح‌ها را با دست ترسیم می‌کنند اما تعداد زیادی از طراحان این طرح‌های دستی را بر روی کامپیوتر قرار می‌دهند. CAD به طراحان این امکان را می‌دهد تا طرح شان را بر روی مدل‌های مجازی و با رنگ‌ها و اشکال مختلف ببینند و با اصلاح آن در زمان صرفه جویی کنند.
قدم بعدی طراح مد این است که طرح یا مدل اولیه را تبدیل به الگو کند. طراح معمولاً با پارچه کتان نازک نمونه اولیه طرحش را تولید می‌کند. این مرحله با دوختن پارچه ارزان قیمت انجام می‌شود. وقتی نمونه بر روی مانکن قرار می‌گیرد، طراح متوجه می‌شود که طرح روی بدن انسان چگونه به نظر می‌رسد.
خانه‌های مد مطرح الگوساز، خیاط و دوزندگان خود را دارند. طراحانی که در شرکت‌های طراحی کوچک کار می‌کنند یا تازه واردان این صنعت می‌باشند، معمولاً علاوه بر طراحی لباس، الگوسازی و دوخت را هم انجام می‌دهند. وقتی که لباس آماده شد طراح برای ارائه آن در کالکشن تصمیم می‌گیرد آن را دور بیندازد یا تصویبش کند.
یک طراح مد معمولاً کنترل کامل روی شو دارد. اغلب اوقات مدل‌ها را انتخاب می‌کند، قیمت هر لباس را تعیین کرده و نحوه ارائه لباس را مدیریت می‌کند. بیشتر طراحان دستیاری دارند که می‌تواند در جزئیات همه مراحل کمک کند، اما در کل کنترل کامل بر عهده طراح می‌باشد.
طراحان مد شخصیت‌های متمایز دارند. آنها تمایل دارند هنری به نظر برسند، به این معنا که خلاق، شهودی، حساس، سخنور و رک می‌باشند. آنها ساختارشکن، اصیل، ناسازگار و مبتکر اند. برخی از آنها کارآفرین هم می‌باشند به این معنی که ماجراجو، بلندپرواز، مدعی، برونگرا، پرانرژی، مشتاق، مطمئن و خوشبین هستند.
آیا این‌ها خصوصیات شماست؟
طراحان مدی که برای عمده فروشان یا کارخانه‌ها کار می‌کنند، طرح‌هایی برای بازار جهانی تولید می‌کنند. این طرح‌ها در سایز‌ها، رنگ‌ها و جنس‌های مختلف تولید می‌شوند. بخش کوچکی از طراحان لوکس (اوت کوتوق) برای خودشان کار می‌کنند. آنها طرح‌های لباس را برای مشتریان اختصاصی خود و اغلب با قیمت بالا تولید می‌کنند. بقیه طراحان لوکس طرح‌شان را در فروشگاه‌های خودشان می‌فروشند یا آن را به فروشگاه‌های خاص می‌دهند. این طراحان ترکیبی از پوشاک اصیل و همچنین مد روز ایجاد می‌کنند. طراحان مدی که توسط موسسات تولیدی، عمده فروشان یا شرکت‌های طراحی استخدام شده اند به طور کلی طی ساعتی مشخص در فضایی امن و راحت کار می‌کنند.
برخی طراحان مد تخصصشان در طراحی لباس برای هنرهای نمایشی، فیلم و تولیدات تلویزیونی می‌باشد. کار این طراحان مشابه سایر طراحان مد است، با این تفاوت که آنها باید در رابطه با استایلی که مناسب آن نقش هست تحقیق و بررسی مفصلی داشته باشند. ممکن است برای انتخاب و تولید آن لباس خاص با کارگردان همفکری و همکاری کنند. طراحان لباس هنرهای نمایشی، اسکچ لباس را در می‌آورند ، پارچه و سایر متریال‌ها را انتخاب کرده و بر تولید لباس‌ها نظارت دارند. آنها همچنین بودجه تخصیص یافته را در نظر می‌گیرند. طراحانی که به صورت آزاد کار می‌کنند معمولاً بر اساس قرارداد و کار فعالیت می‌کنند. آنها اغلب مجبورند روز کاری خود را متناسب با برنامه زمانی و مهلتی که مشتری برایشان معین کرده هماهنگ کنند و قرار ملاقات‌شان با مشتری ممکن است غروب‌ها یا روزهای تعطیل باشد. طراحان آزاد تمایل دارند ساعات طولانی تر و در محیط‌های کوچک تر کار کنند و زیر فشار مداوم برای راضی نگه داشتن مشتریان و پیدا کردن مشتریان جدید برای رسیدن به یک درآمد ثابت هستند. همه طراحان مد صرف نظر از شرایط کاری خود گاهی اوقات ساعات طولانی کار می‌کنند تا کارشان را به زمان تعیین شده برسانند و برای شوی مد آماده شوند. ماهیت کسب و کار مد مستلزم برقراری ارتباط مداوم با تامین کنندگان، تولیدکنندگان و مشتریان در سراسر جهان است. بسیاری از طراحان مد سالانه چندین بار به جاهای مختلف سفر می‌کنند تا شو‌ها را ببینند و از آخرین ترندهای مد مطلع شوند. آنها حتی برای ملاقات با تامین کنندگان و تولیدکنندگان پارچه و سایر ملزومات به طور مکرر سفر می‌کنند.
(انگلیسی: Ready-to-wear | فرانسوی: prêt-à-porter)
در گذشته لباس‌های طراحان در دسترس عموم نبود و کالکشن آنها صرفاً در شو‌های کت واک و با سفارش مشتری و به مقدار کم تولید می‌شد. مردم عادی می‌توانستند این لباس‌ها را فقط در مجلات مد و روی فرش قرمز ببینند.
در دهه ۱۹۵۰ لباس‌های پرتی پورتر وارد مد غرب شد و جایگزین لباس‌های اوت کوتوق برای مردم عادی گشت. پرتی پورتر (لباس‌های حاضر آماده) لباس‌هایی با کیفیت بالا (چیزی بین اوت کوتوق و بازار انبوه) در مقادیر اندک می‌باشد تا انحصاری بودن خود را بدون اینکه صرفاً برای یک نفر تولید شده باشد، نشان دهد. لباس‌های آماده هدفش پوشش با تغییر ناچیز نسبت به دیگران بوده و در سایزهای استاندارد که متناسب با اکثر افراد می‌باشد تولید می‌شوند. طراحان از الگوهای استاندارد، تجهیزات کارخانه و شیوه‌های تولید مشخص استفاده کرده تا قیمت را در مقایسه با نسخه‌های دوخته شده مشابه پایین نگه دارند.
کالکشن‌های پرتی پورتر معمولاً دو بار در سال در هفته مد توسط طراحان مد و خانه‌های مد ارائه می‌شوند. این شو‌ها، ترند‌ها و استایل‌های سال‌های آینده را پیش‌بینی می‌کنند. کالکشن‌ها به طور معمول در دسته بهار/تابستان، پاییز/زمستان، لباس مناسب سفر، لباس شنا و لباس عروس گروه بندی می‌شوند. طراحان لباس پرتی پورتر، با دقت بالاتر از حد متوسط به انتخاب پارچه، برش و جزئیات می‌پردازند. لباس‌هایی که نام یک طراح معروف یا یک برند معروف ضمیمه آنها می‌شود. این نوع از پوشاک گران قیمت می‌باشند و معمولاً برای رده بالای طبقه متوسط طراحی می‌شوند و در فروشگاه‌های خاص که مربوط به طراح یا برند بوده ارائه می‌گردند.
طراحان مد اوت کوتوق مسئول طراحی لباس شخصی و سفارشی برای مشتریان گلچین شده را بر عهده دارند. مشتری منتخب، مورد توجه بیش از حد از جانب طراح قرار می‌گیرد. طرح‌ها مطابق با اندازه‌گیری دقیق مشتری و با در نظر گرفتن شخصیت و ترجیحات او تولید می‌شوند. هر قطعه از ابتدا تا انتها با دست و از پارچه‌های مرغوب و گرانقیمت ساخته شده و دوخت آن با توجه بیش از اندازه به جزئیات و توسط بهترین خیاطان جهان صورت می‌گیرد. لباس‌های اوت کوتوق با در نظر داشتن مدت زمان، بودجه و مهارت لازم برای تکمیل هر قطعه معمولاً فاقد اتیکت قیمت می‌باشند.
بیشتر خانه‌های مد اوت کوتوق در پاریس می‌باشد. در فرانسه اصطلاح اوت کوتوق از جانب قانون حمایت می‌شود و توسط اتاق بازرگانی پاریس تعریف شده است و این نهاد مشخص می‌کند کدام خانه‌های مد واجد شرایط کار این نوع از طراحی می‌باشند.
در سال ۱۹۴۵ معیارهای سختگیرانه‌تری برای این نوع طراحی گذاشته شد. برای اینکه یک خانه مد خود را خانه مد اوت کوتوق بنامد و از اسم آن در تبلیغات و موارد دیگر استفاده کند، اعضای سندیکا اوت کوتوق می‌بایست از قوانین خاصی پیروی کنند که شامل موارد زیر می‌باشد:
در دهه ۱۹۶۰ گروهی از طراحان جوان این خانه‌های اوت کوتوق را ترک کرده و موسسات خود را افتتاح کردند. از موفق‌ترین این طراحان جوان می‌توان به ایو سنت لورن، پیرگاردین، آندره کورژ، تد لاپیدوس و امانوئل اونگارو اشاره کرد.
اگرچه هنوز هم طراحی لباس‌های سفارشی برای مشتریان گلچین شده در موقعیت بالا قرار دارد، اما طرح‌های اوت کوتوق که امروزه روی سِن دیده می‌شود برای فروش یا کسب درآمد تولید نمی‌شود بلکه برای تبلیغات، معرفی و درک تصویر برند ارائه می‌گردد. این تصویر برند برای مجموعه پرتی پورتر آن طراح جذابیت ایجاد می‌کند.
سال‌ها پیش خانه‌های مد شروع به ارائه کالکشن‌هایی با قیمت متوسط کردند (به عنوان مثال، دولچه و گابانا دی اند جی را ارایه داد) تا راهی برای دستیابی به مصرف‌کنندگان بیشتر باشد. این خطوط پخش عمده، خلأیی که مصرف کنندگان خواهان آن بودند یعنی بازاریابی و پخش انبوه مد لاکچری را کاملا پر نکرده است.
در سال ۲۰۰۴، کارل لگرفلد مدیر هنری فندی و چنل با همکاری اچ اند ام سی عدد محصول تولید کردند که طی یک ساعت در نیویورک، لس‌آنجلس و سایر فروشگاه‌های بزرگ کلانشهرها فروخته شد. این امر اچ اند ام را برانگیخت تا برای به دست آوردن سهم بازار بیشتر میان نوجوانان با طراحان بیشتری همکاری داشته باشد. تارگت مسیر اچ اند ام را با همکاران خودش در پی گرفت. فروشگاه‌های دیگر (همانند جِی سی پنی، کولز و والمارت) هم شروع به پیروی از همین مسیر کردند.
پوشاک بازار انبوه در مقادیر زیادی تولید شده و در دسترس بازار آزاد قرار دارد. این لباس‌ها معمولاً در اندازه‌های استاندارد و نسخه‌های زیاد از یک نمونه موجود می‌باشند. از آنجایی که تقاضای زیادی برای این نوع لباس وجود دارد، تبدیل شدن به یک طراح مد بازار انبوه در حال حاضر امتیاز بالایی دارد. بسیاری از طراحان مد برای تولید خطوط لباس و اکسسوری برای بازار انبوه تلاش می‌کنند.
طبق گفته کورت بارنارد، رئیس گروه مشاوره خرده فروشی بارنارد، “پول زیادی برای پوشاک هزینه می‌شود ولی نه در فروشگاه‌های بزرگ. طراحان تصمیم گرفتند تا به سمتی که پول هست بروند و پول در جاهایی مثل تارگت و کولز هست”!
سایر پست‌های مرتبط با مد و فشن را اینجا بخوانید.
فراخوان مسابقه طراحی برای کودک نگهداری از کودکان در خانه های آپارتمانی با متراژ کم،…
پس از چهار تجربه موفق در برگزاری دوره آنلاین طراحی محصول، آکادمی یوزراکس اقدام به…
روز چهارشنبه 8 دی ماه 1400 ساعت 10 صبح، نمایندگان مجمع عمومی موسس انجمن صنفی…
پس از سه تجربه موفق در برگزاری دوره آنلاین طراحی محصول آکادمی یوزراکس اقدام به…
اسباب‌بازی و محصولات کودک معمولاً به تاریخ مصرف کوتاهشان معروفند؛ به این معنا که به…
ضرورت برگزاری: حرکت در مسیر خلاقیت و نوآوری نیازمند شناسایی فرصت های نو در فضای…