معرفی چهار محصول طراحی شده برای جمع‌آوری پلاستیک در رودخانه‌ها

معرفی چهار محصول طراحی شده برای جمع‌آوری پلاستیک در رودخانه‌ها

اغلب پلاستیک‌های موجود در اقیانوس از رودخانه‌ها می‌آیند. در این پست با چهار فناوری آشنا می‌شوید که به منظورِ جلوگیری از ورود پلاستیک‌های موجود در رودخانه‌ها قبل از رسیدن به دریا، طراحی شده‌اند.

ماه گذشته سازمان «پاکسازی اقیانوس» توجهش را به پلاستیکِ رودخانه‌ها معطوف کرد و دستگاهِ رهگیرِ خود را به کار انداخت، وسیلۀ شناوری که ادعا می‌کنند، می‌تواند تا ۱۰۰۰۰۰ کیلوگرم زباله در روز را جمع‌آوری کند.

بویان اِسلات موسس این سازمان گفت: «برای اینکه به معنای واقعی اقیانوس‌ها را از پلاستیک عاری کنیم باید هم زباله‌های باقیمانده را جمع کنیم و هم از مبدا، جلوی آن‌ها را بگیریم، یعنی از ورود پلاستیک به اقیانوس از همان مکانِ آغازین جلوگیری کنیم.» این سازمان تا کنون مشغولِ جمع‌آوری پلاستیک‌های موجود در اقیانوس‌ها بوده است.

با این وجود برخی متخصصان معتقدند، خارج کردن پلاستیک از اقیانوس اشتباه است. سیریل گوتش، موسس سازمان «مذاکره برای اقیانوس‌ها» در مصاحبه‌ای که اوایل امسال با دِزین انجام داد گفت: «صادقانه بگویم فکر نمی‌کنم قصدِ ما پاکسازی اقیانوس‌ها باشد».

هر سال از ۳۰۰ میلیون تن پلاستیکِ تولید شده، ۸ میلیون تنِ آن وارد اقیانوس‌ها می‌شوند.

در سال ۲۰۱۷ گزارشی در مجلۀ «علوم زیست-محیطی و فناوری» منتشر شد که نشان می‌داد، ۸۸ تا ۹۵ درصد از زباله‌های منتقل شده به اقیانوس‌ها، تنها از ده روخانه می‌آیند، از جمله رودخانه‌های نیل، رود زرد و گنگ.

تخمین زده می‌شود که سالانه حدود ۵ الی ۱۳ میلیون تن پلاستیک به اقیانوس‌ها ریخته می‌شود. موسسۀ خیریه «اِلِن مَک‌آرتور» تخمین می‌زند تا سال ۲۰۵۰ مقدار پلاستیکِ موجود در رودخانه‌ها از ماهی‌‌ها بیشتر شود.

در اینجا چهار پروژه وجود دارد که سعی می‌کنند از ورود پلاستیک به اقیانوس‌ها جلوگیری کنند:

 دستگاهِ رهگیر ارائه شده توسط سازمان «پاکسازی اقیانوس‌»

تلاشِ سازمانِ «پاکسازی اقیانوس» برای جمع‌آوری پلاستیک از اقیانوس از همان ابتدای کار به مشکل برخورده است. مانعِ شناوری که به منظورِجمع‌آوری پلاستیک از دریا طراحی شده، بر اثرِ باد وامواج دچار مشکل شده است. در حالیکه پروژه همچنان ادامه دارد، این سازمان توجّهش را به مشکلِ پلاستیک رودخانه‌ها معطوف کرده است.

اِسلات، موسس این سازمان گفت: «از طریقِ ادغامِ فناوری پاکسازی اقیانوس با دستگاهِ رهگیر، اکنون ما می‌توانیم برای هر دو طرفِ این معادله راه‌حل‌هایی را ارائه دهیم».

دستگاهِ رهگیر، وسیلۀ خودکاری با منبع نیروی سلول خورشیدی ست و دارای مانع عریضی ست که در رودخانه‌ها باز شده و پلاستیک‌ها را جمع می‌کند. زباله به دستگاهِ پردازشگرِ شناوری هدایت می‌شود که شبیه قایق باری است. زباله از تسمه نقّاله عبور می‌کند و به سطل آشغال می‌ریزد. زمانیکه این سطل پر می‌شود به سیستم سیگنال می‌دهد، سپس یک قایق می‌آید و آن را خالی می‌کند تا بتوان دوباره از آن استفاده کرد.

در حال حاضر دستگاه‌های رهگیر در مالزی، اندونزی و ویتنام در حال کار هستند و برنامه‌هایی برای به کارگیری آن‌ها در جمهوری دومینیکن و آمریکا وجود دارد.

مانع حباب‌دار ارائه شده توسط «گِرِیت بابِل بَریر و واتِرنِت»

سازمان «واتِرنِت» که راههای آبی آمستردام را مدیریت می‌کند، از پنج قایق جمع‌آوریِ زباله استفاده می‌کند که سالانه ۴۲۰۰۰ کیلوگرم پلاستیک را از آب خارج می‌کنند. این سازمان اوایل امسال برای حلِ مشکلِ زباله‌های پلاستیکی در کانال‌های آمستردام از یک مانعِ حباب‌دار استفاده کرد.

سَندِر مِیج، عضو اجرایی هیئت مدیرۀ آب آمستردام گفت: «پلاستیک در حالِ تبدیل شدن به مشکلِ فزاینده‌ای برای آب‌های ماست. این امر تأثیر بسزایی بر کیفیت آب و هر آنچه در آب یا نزدیکی آن زیست می‌کند، دارد.»

مانعِ حباب‌دار، مجرای سوراخ داریست که درکفِ کانال قرار می‌گیرد و جریان هوا با فشار از میان آن عبور می‌کند. این مانع هفت روز هفته و ۲۴ ساعته کار می‌کند و غربالی را به وجود می‌آورد که زباله‌های شناور را جمع می‌کند.

تکه‌های پلاستیک توسط فشار حباب‌ها به سطح آب فرستاده می‌شوند، سپس جریان آب آن‌ها را به حوضچۀ آبریز منتقل می‌کند.

موسسه «سوپ پلاستیک»، پلاستیک‌های جمع شده را بررسی می‌کند تا مشخص شود چه مقدار پلاستیک جمع‌آوری شده و چه نوع اشیایی گرفته شده است؛ همچنین رایج‌ترین برند‌ها مشخص می‌‍‌شوند.

« آقای تِرش ویل» ارائه شده توسط « کلییر واتِرمیلزو شرکت واتِرفِرانت»

«آقای تِرش ویل»، دستگاهِ رهگیرِ زبالۀ انسان‌نما با چشم‌های بیرون‌زده و حساب توئیتری مخصوصِ خودش از سال ۲۰۱۴ مشغولِ جمع‌آوری زباله از رودخانۀ «جونز فال ریوِر» بوده است.

در سال ۲۰۱۶ «استاد تِرش ویل» که جنسیت مونث دارد و در سال ۲۰۱۸ «کاپیتان تِرش ویل» که خنثی است، به «آقای تِرش ویل» ملحق شدند. این ناوگان از کشتی‌های زباله جمع‌کن، در مجموع ۹۰۷ تن زباله جمع‌آوری کرده است.

نیرویِ مورد نیاز این کشتی‌ها از طریق چرخ‌های آبی و جریان آب رودخانه تأمین می‌شود. پنل‌های خورشیدی هم به منظورِ پشتیبانی برای روزهایی که جریان آب کندتر است، تعبیه شده‌اند. زباله‌ها توسط موانع شناور جمع‌آوری می‌شوند و چرخ‌ها، تسمۀ نقاله را به حرکت درآورده تا زباله‌های گرفته شده از آب را به سطل زباله منتقل کند.

این چرخ‌ها علاوه بر اینکه از ورود پلاستیک به اقیانوس جلوگیری می‌کنند، به مناسب شدن بندر برای شنا تا سال ۲۰۲۰ هم، کمک می‌کنند.

سد شناور ارائه شده توسط « کِلیِم و نیو نِیوال»

به عنوان یکی از پنج پروژۀ «پاکسازی زباله از طریقِ توسعه و به‌کارگیری روش‌های نوآورانه در دریاهای اروپا (کِلِیم)، که توسط اتحادیۀ اروپا انجام می‌شود، سد شناور در دهانۀ رودخانۀ «کیفی سوسِ» آتن در یونان نصب شده است.»

سد شناور را «سیستم احیای تاکتیکیِ یونان» یا «تِرش» می‌نامند که توسط «نیو نِیوال» ساخته شده است.

نیو نِیوال با استفاده از فناوریِ توسعه یافته برای مهارِ لکه‌های نفتی، موانعِ مشبکی طراحی کرد که پلاستیک‌های رودخانه را جمع‌آوری کرده وبه محفظۀ شناوری هدایت می‌کند. از این فناوری  برای بالا آوردنِ پلاستیک‌ها به سطح دیوارۀ بندر به منظورِ جمع‌آوری آن‌ها استفاده می‌شود.

منبع: Four technologies tackling the problem of plastic pollution in rivers