طراحی لباس با پلاستیک‌های بازیافتی!

آرتیست فیلیپینی به نام leeroy new پلاستیک‌هایی از جمله آبکش، کابل برق و تیوب را به منظور طراحی لباس و ساخت زره‌های پلاستیکی و تبدیل افراد به مخلوقات فرازمینی بازیافت کرده است. شخصیت‌های بیگانه مانیل (مانیل پایتخت فیلیپین است) با نقش‌های مختلفی که در قالب مدل، گوشه‌ و کنار خیابان ایفا می‌کنند، مجموعه‌ای پیشرو در فضای مجازی می‌باشند.
لیروی در خیابان‌های مانیل افراد را در قالب شخصیت‌های بیگانه درآورد که در فضای عمومی اختلال ایجاد می‌کنند.

به گفته لیروی، “ما به این نتیجه رسیدیم که با توجه به شرایط منحصر به فردمان در مانیل، ما کمتر یا فراتر از انسان بوده‌ایم”.

فقر همچنان یک مشکل اساسی در مانیل و کل فیلیپین می‌باشد. نظرسنجی انجام شده در سه ماهه آخر سال ۲۰۱۸ نشان داده که نیمی از جمعیت فیلیپین خود را فقیر معرفی کردند.
لیروی توضیح می‌دهد که “من از خلاقیت و ابتکار فقیران مانیل یاد گرفتم، آن‌ها وسایل‌شان را دور نمی‌ریزند بلکه اشیای معمولی را به وسایل تزیینی برای خانه‌هایشان و جشن کریسمس تبدیل می‌کنند”.

” این ‘جابجایی مدیریت شده’ زمانی بیشتر خود را نشان می‌دهد که ما با لباس به خیابان‌ها برویم و با افراد محلی و ساختارهای موجود در تعامل باشیم. اگر من در دسترس نباشم  تا این لباس را بپوشم اغلب از کارورزان محلی برای عکاسی و اجرا کمک می‌گیرم.”

لیروی این جابجایی را به موضوع OFW (کارگران فیلیپینی برون مرزی) ارجاع می‌دهد که خودش و خانواده‌اش هم یکی از آنها می‌باشند. او بدین واسطه ترغیب شد تا بیگانگان را دور از کشور خودش جمع کند، چیزی که UFO OFWs می‌نامد.

‘شخصیت‌های بیگانه مانیل’ دارای اکانت اینستاگرام هم می‌باشند تا داستان موجودیت دوگانه خود را در فضای دیجیتال به اشتراک گذاشته و گسترش دهند.

اولین آموزش رسمی هنر برای لیروی در دبیرستان هنر فیلیپین بود، جایی که او ضمن ساخت مجموعه‌ها و لباس برای نمایش‌های هنری تجربه کسب کرد.
او در سال ۲۰۱۱ طی همکاری در ساخت لباس لاستیکی لیدی گاگا معروف شد. امروزه لیروی با طراحان شهری و سازمان‌های اجتماعی همکاری می‌کند تا اثرهایی که نشان از معضلات اجتماع دارند را خلق کند.

لیروی در سال ۲۰۱۶ جزیره شناور و تعاملی ‘با کاوان’ را ارائه داد که رودخانه پسیک در فیلیپین را می‌پیمود. این پروژه در قالب چیدمان سیار عمل می‌کند و ارائه های مختلفی را طی سفر به روی صحنه می‌آورد.
لیروی می‌گوید:” رودخانه پسیک ارزش فرهنگی و جغرافیایی برای فیلیپینی‌ها داشته است، ولی در دهه اخیر به فراموشی سپرده شده و منطقه آلوده و از نظر اکولوژی مرده  به حساب می آید. هدف این پروژه جلب توجه افراد و نگهداری مجدد آن می‌باشد”.

لیروی چیدمان‌های مختلفی ارائه داده است که حاکی از سبک آینده نگرانه او در موقعیت‌های متفاوت است. او در سال ۲۰۱۷ ‘ریزوم کلونی’ را ارائه کرد؛ ساختاری بیومورف که روی یکی از دریاچه‌های تایلند واقع شده است.
” عدم ارتباط فرهنگی میان موزه‌ها و گالری‌ها در مانیل، انگیزه‌ای شد برای من و همکارانم تا کارهای اجتماعی بیشتری داشته باشیم و گاهی اوقات استراتژی‌های پارتیزانی ارائه دهیم”.
این هنرمند در سال ۲۰۱۵ از مواد صنعتی همانند شیلنگ آب، لوله‌های انعطاف‌پذیر و حتی اسباب‌بازی برای ساخت ‘پُلیپ’ استفاده کرد؛ چیدمانی که به عقیده او شبیه پیچیدگی‌های زندگی دریایی بود.

” وقتی که از من دعوت شد تا در کشوری دیگر کار کنم تمایل من کار در حوزه‌های متفاوت بود از جمله مراکز بازیافت، مغازه‌های ۹۹ سنتی و انجمن‌های مهاجرت، تا پاسخگوی فرهنگ مواد‌ در دسترس باشم و دریابم چگونه می‌توان این مواد را به ‘لباس‌های فضایی’ تبدیل کرد”.

لیروی همچنین از مواد دیگر همچون لاتکس و بامبو هم استفاده کرده است. او بامبو را برای ساخت کریسالیس به کار برد، پروژه‌ای که طی همکاری با سازمان منطقه‌ای در فیلیپین ارائه شد. این چیدمان که به شکل قایق است، اشاره به افسانه‌ای محلی دارد.

پروژه شخصیت‌های بیگانه مانیل کم کم راه خود را به کشورهای دیگر باز می‌کند. اوایل امسال این هنرمند به عنوان عضوی از نمایشگاه تحت عنوان ‘بیگانگان مانیل: مهاجر نشینان نیویورک’ وارد نیویورک شد. او همچنین در نمایشگاه توکیو در ماه ژوئن شرکت کرده است، جاییکه کانسپت کلانشهرها را مورد کاوش قرار می‌داد. این نمایشگاه که به نام ‘شاهزاده شهر’ بوده، شامل چهار هنرمند فیلیپینی از شهرهای داکا، لاگوس، مانیل، مکزیک و تهران بوده است.

منبع: leeroy new turns old plastic into sculptural armour for ‘aliens of manila’ cyber-site series