طراحی صفحه‌کلید برای افراد مبتلا به مشکلات بینایی یا ناتوانی‌های حرکتی

طراحی صفحه‌کلید تایپ‌کیس با هدف کمک به افراد مبتلا به مشکلات بینایی یا ناتوانی‌های حرکتی برای تایپ‌ کردن راحت.

داگی مان، مهندس طراحی محصول، طراحی صفحه‌کلید تایپ‌کیس را انجام داده است، وسیله‌ای که هنگام وصل شدن به تلفن همراه هوشمند از طریق قاب مخصوص خود، تایپ کردن را برای افراد نابینا و قطع عضو آسان‌تر می‌کند. در دنیایی که همه صفحات لمسی صاف و یک‌شکل هستند، این صفحه‌نمایش که با استفاده از فناوری چاپ سه‌بعدی تولید شده است، از طریق پنج دکمه‌ی فیزیکی مجدداً لمس و فشار دادن دکمه‌ها را به دنیای فناوری وارد کرده است. با استفاده از این پنج دکمه می‌توان تمامی ۲۵۶ حروف الفبا را تایپ کرد. چهار دکمه در قسمت پایین سمت چپ قاب قرار دارد و دکمه‌ی پنجم که در قسمت بالای سمت راست قاب قرار گرفته است توسط انگشت شست کنترل می‌شود.

 به گفته‌ی مخترع این محصول، «به‌جای اینکه موقع تایپ یک کلمه، تک‌تک حروف آن را لمس کنید، ترکیب‌های مختلفی از این پنج کلید را فشار خواهید داد. مثلاً ترکیب انگشت شست و انگشت وسط حرف H را تایپ خواهد کرد.»

این یعنی می‌توان بدون نگاه کردن به صفحه‌نمایش و تنها با استفاده از یک دست تایپ کرد. درست مثل نواختن گیتار که هر آکورد نیازمند قرار دادن انگشتان بر روی فرت‌های خاصی است، در این روش هم ترکیب‌های مختلف کلید‌ها، حروف مختلفی را تایپ خواهند کرد.

برای استفاده از این دستگاه، کاربر ابتدا باید ترکیب‌های مختلف کلید‌ها و حروف الفبای مرتبط با آن‌ها را حفظ کند.

به گفته‌ی آقای مان، «قبول دارم که یادگرفتن ترکیب‌های مختلف سخت است، اما سعی کرده‌ام با ایجاد تصویری که ترکیب‌های مختلف کلید‌ها و حروف الفبای مرتبط با هر یک را نشان می‌دهد، یاد گرفتن‌شان را آسان‌تر کنم. به نظرم همه می‌توانند با ترکیب قوه تخیل و عمل تایپ‌ کردن، تنها در عرض چند ساعت کار با این صفحه‌کلید را یاد بگیرند. وقتی استفاده از آن را کامل یاد گرفتید، فکر می‌کنم سرعت تایپش به اندازه‌ی تایپ‌ دو دستی روی کیبورد معمولی خواهد بود.»

این قاب با استفاده از بلوتوث به گوشی وصل می‌شود.

به گفته‌ی مهندس طراح، «داخل این قاب مدار کوچکی وجود دارد که ورودی کلید‌ها را به ماژول Adafruit Feather می‌رساند. این ماژول نوعی میکرو کنترلر بلوتوث است که این اطلاعات را به داده‌های صفحه‌کلید تبدیل کرده و به گوشی یا کامپیوتر ارسال می‌کند.»

این قاب از طریق بلوتوث به دستگاه هدف متصل می‌شود، این یعنی می‌توانیم همه‌ی دستگاه‌های هوشمند را به‌وسیله‌ی آن کنترل کنیم، بدون اینکه به هیچ نرم‌افزار یا برنامه‌‌ای اضافه‌ی رو دستگاه (گوشی، کامپیوتر و…) نیاز داشته باشیم.

علاوه بر این، آقای مان مشغول کار بر روی قابلیتی است که افراد مبتلا به مشکلات بینایی را قادر می‌سازد تا با استفاده از صفحه‌‌کلید تایپ‌کیس و موتورهای کوچک و لمسی تعبیه شدن در زیر دکمه‌های آن، بتوانند متن‌ها را بخوانند. این موتورها، برای هر یک از حروف لرزش متفاوتی ایجاد می‌کنند.

این مهندس خلاق معتقد است که محصول ابداعی‌اش می‌تواند کاربردهای بسیار بیشتری داشته باشد.

 به گفته‌ی او، «هدف من طراحی محصولی برای همه بود. نمی‌خواستم اختراعم مختص افراد قطع‌عضو یا کم‌بینا و نابینا باشد و حس جدا بودن از دیگران، قرار داشتن در اقلیت و انگ اجتماعی را به آن‌ها منتقل کند. این دستگاه ابزار کوچک و به‌دردبخوری است که می‌توان با آن سرگرم شد. فکر می‌کنم پتانسیل آن را دارد که افراد را از زل زدن مداوم به صفحه‌نمایش باز دارد. به شما اجازه می‌دهد موقع راه رفتن تایپ کنید یا موقع نگاه کردن به دیگران و برقراری تماس چشمی با آن‌ها، یادداشت‌برداری کنید.»

تایپ‌کیس پروژه کارشناسی ارشد مشترک آقای مان در کالج سلطنتی لندن و کالج‌ سلطنتی هنر است که هزینه‌ی طراحی صفحه‌کلید و ساخت آن توسط گرنت دانشجویی اعطاشده از سوی شرکت تولیدی ۳D Hubs تأمین شده است.

در جای دیگری از حیطه‌ طراحی دسترسی‌پذیر، شرکت لگو اخیراً به منظور کمک به کودکان نابینا یا کم‌بینا، آجرهای بریل طراحی و تولید کرده است. مهندسی به نام روکو جیووانی هم برای کمک به افراد کم‌شنوا هدفونی طراحی کرده است که داخل گوشی‌های آن از آب پر شده و از فناوری هدایت استخوانی بهره می‌برد.

منبع: TypeCase keyboard simplifies texting for people with visual or motor impairments