اتاق‌ بیمارستان‌های آینده

انعطاف پذیر، سرشار از وسایل ارتباطی‌، و درخشان
“اتاق بیمار در سال ۲۰۲۰” طوری طراحی شده است که پروسه درمان بیمار را هم برای وی و هم اطرافیانش و همچنین تیم پزشکی‌ آسان تر نماید.

بیمارستان‌های آینده چگونه به نظر خواهند رسید؟ احتمالا چیزی شبیه به آنچه که “اتاق بیمار در سال ۲۰۲۰” ترسیم نموده است، پروژه ای که NXT, دانشگاه Clemson و گروه طراحی Birdtree در تلاش اند تا در طی‌ ۱۰ سال آینده به مرحله واقعیت برسانند.

پروتوتایپ مجازی این اتاق‌ها نشان می دهد که این فضاها آکنده از نور، و کاملا مجهز به تکنولوژی و وسایلی‌ که به طور یکجا وضعیت بیمار و علائم حیاتی وی را کنترل می‌کند هستند. Tom jennings موسس NXT (موسسه غیر انتفاعی نوآوری) می گوید که هدف آنها ایجاد یک اتاق بیمارستانی تخیلی‌ که در فیلمهای آینده گرای هالیوود مشاهده می‌کنید نبوده است بلکه آنها در تلاش اند که تجربه شخصی‌ تر و عملکردی تر برای بیماران و خانواده‌هایشان فراهم آورند.

به گفته وی، این پروتوتایپ نتیجه تحقیقات طولانی مدتی‌ است و در واقع نتیجه آخرین اصلاحات پروژه ای است که بر اساس قراردادی برای وزارت دفاع طراحی شده و از سال ۲۰۰۶ آغاز گشته است. Dina Battisto پروفسور بخش معماری دانشگاه Clemson است می گوید که بخش بهداشت به سرعت و به طور موثر به چنین نوآوری هایی احتیاج دارد، وی می گوید که دانشجویان بخش طراحی معماری و بهداشت این دانشگاه در طی‌ ۸ سال گذشته دائما در حال توسعه و پرورش ایده‌های جدید و اصلاح آنها در زمینه ایجاد اتاق بیماران آینده بوده اند و هم اکنون شروع به ساخت پروتوتایپ هایی کرده اند که کار می‌کند و قابل اجرا در زندگی‌ واقعی‌ هستند. وقتی‌ که به یک اتاق بیمارستان معمولی‌ نگاه می‌کنید تجهیزات طوری طراحی نشده اند که با هم کار کنند و در نتیجه باعث ایجاد یک آشفتگی‌ و بی‌نظمی می شوند. بنابرین هدف این پروژه این است که به اتاق و تمام تجهیزات داخل آن به طور یکجا نگاه شود و نه به صورت تک به تک.

این اتاق‌ها به گونه ای طراحی شده اند که انگار آنها را به برق زده و سپس با آنها به بازی می‌پردازید؛ این اتاق‌ها قابل تغییر هستند و تمام جنبه‌های مراقبت‌های پزشکی‌ را در برمی گیرند. به عنوان مثال روبان بیمار، یک نمایشگر بی‌ صدا، دیجیتال و تخت است که در بالای تخت بیمار قرار می‌گیرد و تمام علائم حیاتی و فشار کپسول‌های گاز را چک کرده و میزان روشنایی اتاق را نیز تنظیم می نماید. طراحان این اتاق می گویند که این روبان قابلیت آن را دارد که بزودی توسط بسیاری از بیمارستان‌ها به کار گرفته شود. یک مرکز ارتباطی‌ که در پایین تخت بیماران قرار گرفته است باعث ایجاد هماهنگی و انتقال اطلاعات مربوط به بیمار به مراقبان، بیمار، ملاقاتی ها، و گروه درمانی می شود.

اگرچه بیشتر تبادل اطلاعات در داخل اتاق بیمار انجام می شود برخی‌ از این اطلاعات در هنگام ورود افراد به اتاق به آنها داده می شود. به عنوان مثال در هنگام ورود درهای کشوئی وجود دارند که از شیشه‌های هوشمند تهیه شده اند و به محض ورود پرستاران یا هر شخص دیگر از حساسیت‌های بیمار و یا محدودیت‌های غذایی و یا شرایط ویژه وی اخطار می دهند.

نحوه قرار گیری این عناصر دیجیتالی در اتاق به گونه ایست که به طور کاملا ارگونمیکی به بیمار اجازه می دهد که تصمیم گیری کرده و محیط را بر حسب نیازش تغییر دهد. دستشوئی و حمام طوری طراحی شده که فضائی امن، و احیا کننده را برای بیمار و ملاقات کنندگان فراهم آورد و شامل دوش‌هایی با کنترل دیجیتالی، دستگیره‌های امن که همزمان ضربان قلب را نیز چک می کنند، سیستم‌های ضد آب دیجیتالی و سیستم‌های حفظ و ذخیره آب هست. و برای اینکه فضائی جادار برای همراهان بیمار ایجاد شود بدون اینکه چیزی از عمق ضروری اتاق کاسته نشود، لبه‌های اتاق از نمای ساختمان بیرون زده اند.

منبع