نایاب ترین رنگ‌ های جهان در دانشگاه هاروارد

غیر معمولترین رنگ‌‌ها از آزمایشگاه رنگدانه های داستانی هاروارد شامل موادی است که از سوسکها، فلزات سمی و همینطور مومیایی انسانها استخراج شده.

دایانا بادز ۲۱ مارس ۲۰۱۶
امروزه، هر رنگی که بتوانید تصور کنید در دسترس شما است. شما می توانید کارتهای نمونه رنگ‌ را در فروشگاههای ابزار و رنگ‌ بدقت مطالعه کنید، یا کتاب پانتون را ورق بزنید و یا با رنگ یاب که در برنامه های کامپیوتری هست تلاش کنید، تا بالاخره رنگ دلخواهتان را پیدا کنید. اما برگردید به چند قرن پیش و دریابید که پیدا کردن یک رنگ‌ خاص ممکن است یک مسیر سخت و دشوار به سوی ذخیره یک ماده معدنی در دوردستهای افغانستان باشد، همانطور که یک مورد برای لاجورد به همین صورت بود و یک صخره بخاطر رنگ آبی بسیار زیبایش، آنقدر ارزشمند شد که در قرون وسطی آنرا از طلا با ارزشتر کرد.

آرشیو موزه هنر هاروارد
تاریخ رنگدانه ها برمی گردد به دوران ماقبل تاریخ، اما بیشتر آنچه که ما درباره ارتباط آن با دنیای هنر می دانیم از تحقیقات ادوارد فوربز است، تاریخدان و گرداننده موزه هنر فوگ در دانشگاه هاروارد از سال ۱۹۰۹ تا ۱۹۴۴. وی بعنوان پدر حفاظت هنر در ایالات متحده آمریکا شناخته می شود. فوربز به دور دنیا سفر میکرد و رنگدانه ها را گردآوری می کرد تا نقاشیهای کلاسیک ایتالیایی را اعتبار ببخشد. در طول سالها کلکسیون رنگدانه فوربز، که بسیار شناخته شده بود، به بیش از ۲۵۰۰گونه متفاوت رسید که تاریخچه و منشاء و نحوه تولید و مورد استفاده هر کدام از آنها مشخص شده بود.

امروزه این کلکسیون بیشتر برای تجزیه و تحلیلهای علمی و تهیه رنگدانه های استاندارد برای مقایسه موارد ناشناخته مورد استفاده قرار می گیرد. نارایان خاندکار، گرداننده مرکز حفاظت و مطالعات فنی اشتراوس در موزه هنر هاروارد و محافظ این کلکسیون است. طی ۱۰ سال گذشته خاندکار این مجموعه را نوسازی کرد تا رنگدانه های جدید و مدرن را نیز در آن جای بدهد تا هنر معاصر و قرن بیستم را بهتر تجزیه و تحلیل کنند.
” مردم مومیاییها را از مصر برداشت می کردند و سپس ماده رزینی قهوه ای موجود در لفاف پیچیده دور آنها را استخراج می کردند … و آنها را تبدیل به رنگدانه می کردند.”

از وقتی که نقاشها با رنگ کارها، که بعنوان فروشندگان رنگ و رنگدانه شناخته شده بودند، شروع بکار کردند، خیلی چیزها عوض شده است تا آنها به اعتدال برسند. تجاری شدن رنگ این روند را تغییر داد. خاندکار “Khandekar”می گوید: ” این روزها هنرمندان از هرچیزی استفاده می کند تا ایده ای را که در سر دارند بصورت فیزیکی دربیاورند. این می تواند یک تکه پلاستیک باشد، میتواند قوطی کنسرو غذا باشد یا هر چیز دیگری می تواند باشد. ما باید قادر باشیم بسیاری ازموادی که بطور صنعتی تولید می شوند و همچنین موادی که بطور خاص برای استفاده هنری تولید میشوند را شناسایی کنیم.

رنگدانه ها در کلکسیون فوربز از سراسر جهان گرد آمده اند، و برخی از آنها در ظروف شیشه ای اولیه خودشان که بسیار ظریف هم هستند نگهداری می شوند. جنی استنجر توضیح میدهد که کارهای تحقیقی و کاتالوگ کردن رنگدانه ها براساس تحقیقات و بررسیها گوناگون صورت گرفته است. خاندکار می گوید: ” ما اسباب و لوازم و ابزار خود را مانند یک پزشک قانونی بکار میبریم. ما آزمایشات و معایناتی انجام می دهیم که به ما می گویند که ترکیبات کلیدی کدامند و منشاء مواد چیست.” اما بجای روشهایی مانند تجزیه و تحلیل DNA او و تیمش از روشهایی مانند طیف نمای رامان Raman spectroscopy ، طیف سنج توده mass spectrometry ، رنگ نگاری گازها gas chromatography و الکترون میکروسکپی electron microscopy
استفاده می کنند تا نقشه دقیق ترکیبات رنگدانه را مشخص کنند.

کلکسیون مواد مرکز اشتراوس شامل مجموعه منظم و قابل توجهی از رنگدانه ها است تا به تحقیقات و عملیات نگهداری یاری برساند. پیتر وندروارکرمی گوید برای مثال، روش های این مواسسه در سال ۲۰۰۷ وسیله ای بود در جهت ثابت کرن اینکه نقاشی جکسون پولوک ” rediscovered” در واقع تقلبی بوده. بعد از تجزیه و تحلیل رنگدانه ها مشخص شد که یک رنگ قرمز خاص بیست سال بعد از فوت هنرمند اصلی تولید شده است. رنگ قرمز ۲۵۴ محصول یک واکنش شیمیایی بود که ابتدا در سال ۱۹۷۴ مستند شد، اسم مستعار آن هم قرمز فراری Ferrari red است.

خاندکار می گوید:”هر رنگدانه ای داستان خاص خودش را دارد.”
با دانستن این موضوع ما از او خواستیم که داستان مربوط به ۱۰ رنگ کمیاب و جالب را در میان کلکسیون فوربز با ما درمیان بگذارد.
اولترامارین ترکیبی
“این رنگدانه در سال ۱۸۲۶ در نتایج یک مسابقه کشف شد. به شکلی مثل کشف این است که چگونه طلا را بسازیم و نه استخراج کنیم. به این ترتیب لازم نیست هنرمندان اولترامارین طبیعی با قیمت بالا بخرند.”
قهوه ای مومیایی
” مردم مومیاییها را از مصر برداشت می کردند و سپس ماده رزینی قهوه ای موجود در لفاف پیچیده دور آنها را استخراج می کردند … و آنها را تبدیل به رنگدانه میکردند.” باید بگویم که این یک نوع بسیار عجیب رنگدانه است. اما در قرن ۱۸ و ۱۹ بسیار مرسوم بود.”

چوب برزیلی
“برازیل وود یکی از چندین نوع درختان گرمسیری از گروه سنا است. چوب سخت و قرمز رنگ‌ آن برای ساخت تعداد محدودی ویلون، کمان، روکش و برخی مبلمان با کیفیت بالا استفاده می شد. این چوب در خود رنگمایه برازیلین دارد، که به رنگ قهوه ای تون قرمز عمیقی می دهد. رنگ برازیل وود برای رنگ‌ آمیزی پارچه و رنگ چرم، جوهر، رنگ نقاشی، رنگ وارنیش و رنگ چوب استفاده می شود.”
کوئرسیترون
“یک رنگ زرد در سبزیجات، کوئرسیترون از پوست سیاه یا قهوه ای تیره درخت بلوط سیاه استخراج میشود، (Quercus velutina) که بومی مناطق شرق میانه غرب ایالات متحده است.”
آناتو
“گیاه رژلب- یک درخت کوچک ، بیکسا اورلانا Bixa Orellana که بومی آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی است، آناتو که یک رنگ نارنجی طبیعی است را تولید می کند. دانه ها از گیاهی بوجود می آیند که دارای غلافی است که با اجزای گوشتی قرمز روشنی احاطه می شود. درحال حاضر آناتو برای رنگ دادن به کره، پنیر و لوازم آرایش استفاده می شود.”

لاپیس لازولی(لاجورد)
“مردم در افغانستان آن را از معدن بدست می آورند، آنرا به سراسر اروپا حمل می کردند، و این رنگدانه از طلا گرانتر بود و بهمین دلیل بودجه خاص خود را در کمیسیونهای دولتی داشت.”
خون اژدها
” اسم خیلی خوبی دارد، اما از اژدها بدست نمی آید.( رنگدانه قرمز روشن) از نخل خیزران بدست می آید.”
کوشینیل
“این رنگ‌ قرمز از چغندر له شده بدست می آید و برای رنگ‌ دادن به غذا و لوازم آرایشی استفاده می شود.”

زرد کادمیوم
“زرد کادمیوم در نیمه قرن نوزدهم معرفی شد. رنگی زرد و درخشان که امپرسیونیستها آن را استفاده می کردند. کادمیوم یک فلز سنگین بسیار سمی است. در اوایل قرن بیستم کادمیوم قرمز معرفی شد. این رنگدانه ها را در پروسه های صنعتی استفاده می شوند. تا سال ۱۹۷۰ آجرهای لگو رنگدانه کادمیوم در ترکیب خود داشتند.”
سبز امرالد
“این رنگدانه از استوآرسنیت مس ساخته می شود. ما نقاشی ون گوک را داریم که پس زمینه سبز روشنی دارد که بعنوان سبزامرالد شناخته شده است.این رنگدانه برای مقاصد هنرمندانه استفاده می شود که می توانند موارد مصرف خودشان را برای آن پیدا کنند. سبز امرالد در ساخت حشره کشها استفاده می شد، و شما اغلب آنرا روی چوبهای کهنه که برای اتصالات ریل قطار روی زمین قرار میگیرد می بینید.”

منبع